سامی و سامی ها

سامی باتوجه بدانچه که در تورات نیز ذکر شده مردمانی که از نوادگان سام بن نوح هستند اطلاق شده است . اول کسی که این رسم را به این معنی به کار برد یک محقق اتریشی در سال 1781 میلادی به نام " شلوتزر " بود که از آن زمان استعمال آن شایع و نزد محققین نیز به نام آن گروه از مردم معروف گشت و سپس به مورخین عرب ، محققین آنها از طریق اقتباس و تقلید منتقل شد .

محققان فرهنگ و زبان شرق دور به آنجا رفته بودند وجه تشابهی بین بابل ها ، آشوری ها ، اکدی ها ، کنعانی ها و و فنیقی ها ، عربی و عبری و آرامی و لهجه های عربی جنوبی و حبشی و نبطی و امثال آن دیدند که نقطه وحدت مشترکی را برای همه این اقوام تشکیل می دهد و این قوم پراکنده از این بخش را " حبش سامی " و بر زبان و لغاتی که این مردم به آن تکلم می کرده و می کنند زبان سامیه نام نهادند .

مشخصه زبان سامی از اصول سه گانه حروف ثابت پیروی می کند و مشخصه دیگر آن استفاده فراوان از اعراب یا حرکت در حروف است . طبق یمنی حرکات است که انسان می تواند آن را بشناسد . کارشناسان توسط همین لغات است که روابط بین اقوام را می یابد و برخی از کارشناسان اقوام سامی زبان سامی را به سه مجموعه اکدی ، بابلی و آشوری تقسیم کرده اند .

گروه شمالی شامل عمودی ها و آرامی هاست و بخش غربی شامل کنعانی ها و فنیقی ها و مآبی ها و عبرانی هاست و گروه جنوبی آن شامل کشور معین ، سباء ، حبشه ، جزیره العرب و الامهریه می باشد .

برخی از کارشناسان به این گونه نامگذاری ها اعتراض کردند زیرا دارای سندهای تاریخی و علمی و دارای پایه صحیح یا قانون لغوی مخصوصی نیست ، چرا که این وجه تسمیه براساس مرز جغرافیایی و روابط سیاسی استوار است و لذا به همین خاطر بحث پیرامون زبان این اقوام از جهت ریشه ای و نژادی و نسبی قابل قبول نبود و به سمت دیگر گرایش پیدا کرد و پرواضح است که این نامگذاری ( سامی ) دلیلی بجز روایت تورانی و اصطلاحی که شایع است ، ندارد .

مأخذ :

1. الموسوعه الفلسطینیه سامیه و السامیون ، جلد دوم ، 1984 .