آیشمن ، مسأله

مسأله آدولف آیشمن ، به پیکار تلخ جنبش نازی با یهودیان ارتباط دارد . به اعتقاد هیتلر ، شکستهای آلمان در جنگ جهانی اول ، کار یهودیان بود . او در کتاب پرآوازه خود " نبرد من " آنان را متهم کرد که باعث از دست رفتن روحیه ملت آلمان بوده اند . هنگامی که آدولف هیتلر در سال 1933 رهبری آلمان را به دست گرفت ، به صدور قوانین تبعیض آمیز و اتخاذ تدابیر ضدیهودی پرداخت . از این رو ، بسیاری از یهودیان به فلسطین و ایالات متحده آمریکا و آمریکای لاتین مهاجرت کردند ( نک : نازیسم و صهیونیسم ) .

یکی از برجسته ترین افسرانی که در اجرای این تدابیر دست داشت ، آدولف آیشمن بود . او متهم شد که شخصا بر شکنجه و نژادکشی یهودیان در بازداشتگاهها نظارت داشته است .

به دنبال شکست نیروهای آلمان در مه 1945 ، بسیاری از افسران نازی ، از جمله آدولف آیشمن ، به کشورهای آمریکای لاتین گریختند . او در سال 1950 به بوئنوس آیرس پایتخت آرژانتین سفر کرد و در همانجا در سال 1952 شناسنامه ای با نام جدید " ریکاردو " به دست آورد .

در عملیات شناسایی هویت آیشمن در آرژانتین ، فریتس بادر دادستان کل آلمان غربی شرکت داشت . او اطلاعاتی را که به دست آورده بود در اختیار سازمان اطلاعاتی اسرائیل گذاشت ( نک : اطلاعات و جاسوسی اسرائیل ، سازمان - ) . اسرائیل ، گروهی از مأموران اطلاعاتی خود را به بوئنوس آیرس فرستاد تا از هویت آیشمن اطمینان حاصل کنند و او را به اسرائیل بیاورند . گروه یاد شده ، آیشمن را در تاریخ 10/5/1960 ربودند و ده روز بعد ، او را بیهوش و با جامه مبدل میهماندار هواپیما ، با هواپیمایی که به بهانه انتقال یک هیئت اسرائیلی که برای شرکت در جشن گرامی داشت صدوپنجاهمین سالگرد استقلال آرژانتین به این کشور آمده بود ، به اسرائیل بردند .

محاکمه آیشمن 11/4/1961 در بیت المقدس اشغالی آغاز شد . دادستان کل اسرائیل ، او را به شرکت در کشتار یهودیان آلمان متهم کرد . آیشمن در 15/12/1961 به مرگ محکوم شد و حکم به دار آویختن وی در 31/5/1962 در زندان رمله اجرا گردید ، سپس جسدش را سوزاندند و خاکسترش را بیرون از آبهای منطقه ای به دریا ریختند . درپی اعدام آیشمن ، برخی از روزنامه های آلمانی طرفدار صهیونیسم ، از این کار استقبال کردند و احزاب آلمان نیز - به استثنای حزب ملی آلمان - اعدام او را بی پروا مورد تأیید قرار دادند . حزب ملی آلمان ، اعدام آیشمن را یک جنایت صهیونیستی به شمار آورد که برضد یک افسر آلمانی انجام گرفته است ، زیرا براساس عرف نظامی ، او تنها به اجرای فرمانهای مافوق خود می پرداخت .

عملیات ربودن آیشمن ، رشته ای از پیامدهای بین المللی را به دنبال داشت . آرژانتین عملیات ربودن آیشمن را اقدامی غیرقانونی و غیراخلاقی از جانب اسرائیل برای خدشه دار کردن حاکمیت ملی آرژانتین به شمار آورد و از شورای امنیت سازمان ملل خواستار جبران مسأله به صورتی مناسب شد . شکایت نامه آرژانتین ، دو روز در شورای امنیت مورد بحث قرار گرفت . نماینده ایتالیا جو حاکم بر بحثهای شورای امنیت را چنین بازگو کرد : مسأله ، ایجاد سازش میان " اخلاق و قانون " بود . سرانجام قطعنامه ای صادر شد که درآن آمده بود : اقدامی که از سوی اسرائیل انجام گرفت ، در صورت تکرار ، می تواند صلح و امنیت بین المللی را تهدید کند و اسرائیل باید اقدام خود را نسبت به آرژانتین جبران کند . به این ترتیب ، پوزش خواهی اسرائیل و اعتراف این کشور به نقض قانون آرژانتین از سوی اجرا کنندگان عملیات آدم ربایی ، به عنوان جبران کافی پذیرفته شد ، و این ماجرا پایان یافته تلقی گردید .

مآخذ :

1. Hillgruber, Staatmanner an , Hamburg Diplomaten Hitler 1966.
2. Devogy, Jacques, Histoire Secrete , Paris, D',Israel 1917-19771978.