قیمومیت انگلیس ( استراتژی صهیونیسم بعد از پایان - 1947 )

مسأله فلسطین ، در اوایل سال 1947 به سازمان ملل متحد ارجاع داده شد . در این زمان اقدامات تروریستی و مجرمانه صهیونیسم رو به افزایش گذاشته و توان نظامی او در زمینه تهیه سلاح و بسیج نیروی انسانی ، به اوج خود رسیده بود . حرکت اعراب پس از هشت سال سکون ، در اواخر سال 1947 ، از سر گرفته شد .

در طی این سالها صهیونیسم فعالیتهای بسیاری داشت ، از لحاظ نظامی ، در سطح خوبی قرار گرفته و به تبیین یک استراتژی مشخص برای مقابله در مرحله نهایی ، پرداخته

بود . در این هنگام ، استراتژی هاگانا ، به گفته ایگال آلون ، شامل نکات زیر بود :

1. سیاست ایجاد مستعمره نشینها در مناطق مختلف ، حفاظت دائم از آن و همچنین ، عدم تخلیه آنها به هر قیمت ممکن . از این طریق می توان برخی فشارهای عربی را بر مراکز یهود ، به سوی این مستعمره نشینها منحرف ساخت و همچنین از آن برای فعالیت در پشت خطوط دشمن بهره جست .
2. به منظور عملی ساختن هرچه سریع تر خروج نیروهای بریتانیا ، از هر گونه درگیری مستقیم با نیروهای مزبور ، جلوگیری شد . البته هدف از عملیات نظامی تا حدی کاهش مراکز نیروهای بریتانیا و ناامن نمودن آن و بالاتر از همه اثبات این مطلب بود که : انگلیس بدون موافقت یهود نمی تواند فلسطین را به عنوان پایگاهی امن و مفید در این منطقه حیاتی ، حفظ نماید . مسئولیت هاگانا بیشتر ، دفاع از مناطق یهودی نشین در شهرهای مختلف و مستعمره نشینها بود .
3. اسرائیل به منظور حفظ امنیت راههای مواصلاتی داخلی ، افزایش نیروی انسانی ، ایجاد موضع مناسب نظامی برای مقابله با تهدیدات اعراب و همچنین مرتبط ساختن مناطق تحت سیطره یهود ، فعالیت شدیدی را آغاز نمود .
4. تأکید بر تداوم مهاجرت یهود ، که از مهمترین اهداف استراتژی اسرائیل در این مرحله به شمار می رفت . مهاجرت از طریق دریا ، خشکی و سفرهای مخفی هوایی صورت می گرفت . در فاصله بین سالهای 1948 - 1945 تعداد مهاجرین به 100 هزار نفر رسید که بیشتر آنان را کسانی تشکیل می دادند که از تبانی یهودی کشی صهیونیستها و نازیها ، جان سالم بدر برده بودند .

مأخذ :

1. ربابعه ، غازی اسماعیل : الاسترانیجیه الاسرائیلیه ، مکتبه المنار ، اردن 1983 .