سلیمان بن عبدالم لک بن مروان ( 99 - 54 ه/717 - 674م )
هفتمین خلیفه بنی امیه و چهارمین خلیفه مروانی بود که در بادیه نزد دایی هایش بزرگ شد و فردی فصیح و ادیب و نیز خودبین بود . هنگامی که پدرش عبدالملک به حکومت رسید سکونت در رمله را برگزید و پدرشولایت فلسطین را به او داد .
بعد از فوت برادرش در سال 96ه/715م در حالی که در فلسطین بود خلافت به او رسید و به دمشق رفت تا بیعت بگیرد و چند ماهی در آنجا ماند سپس به حج رفت و برگشت تا در رمله دوباره مستقر شود و تصمیم گرفت که این شهر را پایتخت دولت اسلامی قرار دهد .
وی مسجد جامع آنجا را ایجاد کرد و همچنین قصری برای حکومت خود ساخت . مردم در شهر لد در مجاورت رمله و راه تجارت جهانی می آمدند ، وی آنها را به رمله منتقل ساخت و منازلشان را منهدم کرد و شهر جدیدی بنیان نهاد و افرادی را که از این فرمان سرپیچی می کردند بازخواست قرار می داد و خانه هایشان را منهدم می کرد و خواروبارش را قطع می کرد . کاروانها و هیأتهای دولتی به رمله منتقل شدند و لد خراب شد .
دولتی که رمله را پایتخت خود قرار داد اولین و بزرگترین دولت دنیا بود . فتوحاتی که اندلس و سند و ترکستان را به این دولت ضمیمه کرد . در دوره ولید بود که دوره ای نزدیک بود ، حرکت این فتوحات مستعمر بود و با قدرت دیوارهای قسطنطنیه را به صدا درآورد . سلیمان به تبعیت از برادرش این دیوارها را به صدا درآورده و یک دفعه رمله خود را برای اولین و آخرین بار در تاریخ ، پایتخت دنیا دید .
اما این رؤیا به طول نینجامید که سلیمان این شهر را به سوی دابق در شمال شام ترک کرد چون از نیروهایش که در نزدیکی قسطنطنیه و ماوراءالنهر و هند و اندلس می جنگیدند نگران بود . در حالی که از خلافتش بیش از دو سال و هشت ماه نمی گذشت ناگهان در آنجا وفات یافت .
مآخذ :
- یعقوبی : تاریخ ، بیروت 1960 .
- طبری : الرسل و الملوک ، قاهره 1939 .
- ابن اثیر : الکامل فی التاریخ ، قاهره ، 1303 ه .
- ابن عساکر : تاریخ دمشق ، دمشق 54 - 1951 .
- مسعودی : مروج الذهب و معادن الجوهر ، قاهره 1967 .
