تقی الدین بن عبدالقادر غزی

وی تمیمی ، الداری ، الغزی ، مصری و حنفی است ، منابع ، رشد علمیش را تشریح نکرده اند و صرفا به اینکه ( علمش را ) از بسیاری از علمای زمانش به دست آورده و در راه تحصیل علم به کشورهای مختلف سفر کرده مثل سفرش به سرزمین روم ( ترکیه ) اکتفا نموده اند .

در علوم دینی و علم لغت و تاریخ درایت و توانایی داشت ، منصب قضات را عهده دار بود و نوشته های او بر وسعت علمش دلالت دارد .

از بهترین و مهم ترین نوشته هایش کتاب " طبقات السنیه فی تراجم الحنفیه " و از کتب پربرکت در این زمینه است . در این کتاب شرح حال مردان مذهب حنفی تا پایان قرن دهم هجری را گردآورده که به ترتیب حروف الفبا تنظیم شده . از کتابهایش حاشیه بر شرحی بود که پدرش ابن مالک بر کتاب بدرالدین الفیه داشت . و " مختصر یتیمته الدهر ثعالبی " و " مختصر ذیل یتیمة الدهر " و تذکره ای معروف به تذکره تقی الدین تمیمی و " السیف البراق فی عنق الولد العاق " که آن را در ذم پسرش که عاق شده بود نوشت . تقی الدین عهده دار قضاوت نواحی جیزه ، وفوه و قونیه بود و منصب قضاوت بر او سخت شد . در این رابطه شعری نیز دارد . تقی الدین از ادیبان زمانش شمرده می شد . و دارای شعر و نثر نیز می باشد و تعدادی از نوشته هایش در کتاب طبقات السنیه آمده است که خفاجی و محبی مقداری از آن را ذکر کردند . بین او و خفاجی مکاتباتی جریان داشت همچنین خفاجی اشعار او را می شنید .

تقی الدین در مصر وفات یافت .

مآخذ :

1. خفاجی : ریحانة الألبا ، قاهره 1273ه - .
2. محبی : خلاصة الأثر فی أعیان القرن الحادی عشر ، قاهره 1284ه - .
3. غزی ، تقی الدین : الطبقات السنیة فی تراجم الحنفیة .
4. حاجی خلیفه : کشف الظنون عن اسامی الکتب و الفنون ، استانبول 1941 .
5. کحاله ، عمررضا : معجم المؤفین ، دمشق 1961

• بغدادی ، اسماعیل : هدیة العارفین ، اسمأ المؤفین و آثار المصنفین ، استانبول 1951 - 1955 .