تسلیحات هسته ای اسرائیل ( گزارش سازمان ملل در مورد - 1979 )
در یازدهم دسامبر سال 1979 ، مجمع عمومی سازمان ملل متحد از دبیر کل سازمان ملل درخواست کرد تا به کمک کارشناسان خبره ، پژوهشی درباره تسلیحات هسته ای رژیم صهیونیستی به عمل آورد و گزارشی از آن را به سی وششمین اجلاس مجمع عمومی عرضه کند . پس از آن پنج کارشناس به مدت یازده ماه کار در این زمینه ، گزارشی تهیه کردند که در ذیل به آن اشاره می شود :
توجه سازمان ملل متحد به تسلیحات هسته ای رژیم صهیونیستی :
با گذشت سالها ، نگرانی فزاینده ای از بابت خطر ورود جنگ افزار هسته ای به خاورمیانه ، کشورهای عضو سازمان ملل متحد را فرا گرفته است . علت ویژه این امر ، خبرهایی مبنی بر این بود که رژیم صهیونیستی احتمالاً به توان انفجار هسته ای دست یافته است . این نگرانی ، آشکارا ، در چهارچوب توجه فراوان به بحران سیاسی و مسابقه تسلیحاتی در خاورمیانه یا در چهارچوب ممانعت از مسابقه تسلیحاتی به طور کلی ، نمایان گردید .
عامل دیگری که باعث توجه به تحول هسته ای رژیم صهیونیستی گردید ، وجود خصومت دیرینه در منطقه ( خاورمیانه ) است که چهار بار به صورت جنگ همه جانبه ، شعله ور گردید . نگرانی کشورهای عضو سازمان ملل متحد نسبت به گسترش جنگ افزار هسته ای در خاورمیانه ، در مجمع عمومی سازمان ملل متحد آشکار گردید . این مجمع پس از سال 1974 چندین بیانیه صادر کرده و از طرفهای ذی ربط خواسته بود تا تصمیمات مؤثری برای به وجود آوردن منطقه ای تهی از جنگ افزار هسته ای در خاورمیانه ، اتخاذ کنند و از آنها خواست تا به معاهده منع گسترش جنگ افزار هسته ای پایبند باشند .
مجمع عمومی در نخستین اجلاس استثنایی ویژه خلع سلاح ، خواهان بررسی جدی و گامهای مؤثر و لازم جهت اجرای طرح مربوط به منطقه خالی از جنگ افزار هسته ای در خاورمیانه شد و از کشورهای منطقه خواست تا به طور متقابل ، از تولید جنگ افزار هسته ای و دستگاههای انفجار هسته ای یا دستیابی یا مالکیت آن خودداری ورزند و به هیچ طرف دیگری اجازه قرار دادن جنگ افزار هسته ای در سرزمینهایش را ندهند و فعالیتهای هسته ای خود را زیر نظارت و تضمین " آژانس جهانی انرژی هسته ای " قرار دهند .
برخی کشورهای خاورمیانه در سی وسومین اجلاس مجمع عمومی ، نظر مجمع را به مسأله همکاریهای نظامی و هسته ای میان برخی کشورهای عضو و رژیم صهیونیستی جلب کردند . این طرح منجر به تصویب بیانیه ( 33/71 الف مورخ 14 دسامبر 1978 ) گردید که مجمع عمومی همساز با آن از شورای امنیت خواست همراه با کارهای دیگر ، از همه کشورها بخواهد تمامی نقل و انتقالهای تدارکات هسته ای یا مواد نیم شونده یا فناوری آن را به رژیم صهیونیستی ، متوقف سازند .
در سی وچهارمین اجلاس مجمع که به درخواست عراق ماده " تسلیحات هسته ای اسرائیل " در دستور کار آن قرار گرفت ، مجمع عمومی ، مصوبه ( 34/81 مورخ 11 دسامبر 1979 ) را به تصویب رساند که در کنار مسایل دیگر ، نسبت به " افزایش اطلاعات و نشانه های مربوط به فعالیتهای اسرائیل به منظور در دست داشتن جنگ افزار هسته ای " اظهار نگرانی کرد . مجمع عمومی ابراز عقیده نمود که تکامل توان هسته ای رژیم صهیونیستی می تواند " بر بحران خطرناک کنونی که عملا در منطقه وجود دارد بیفزاید و امنیت و صلح جهانی را تهدید کند " .
مجمع عمومی از دبیر کل سازمان ملل خواست تا به یاری کارشناسان خبره ، پژوهشی درباره تسلیحات هسته ای رژیم صهیونیستی به عمل آورد و گزارش آن را ارایه دهد . همساز با درخواستی که در آن بیانیه آمده بود ، دبیر کل ، گروهی از کارشناسان را مسئول تهیه پژوهش در مورد تسلیحات هسته ای رژیم صهیونیستی کرد .
رژیم صهیونیستی در سی وپنجمین اجلاس مجمع عمومی طرح ( 8 ، ال/35 ، اسی/1 ) را عرضه کرد . بیانیه آن از مجمععمومی درخواست داشت تا از کشورهای خاورمیانه و کشورهای فاقد جنگ افزار هسته ای و نزدیک به منطقه بخواهد یک گردهمایی برای گفت وگو پیرامون یک عهدنامه چندجانبه به منظور ایجاد یک منطقه تهی از جنگ افزار هسته ای در خاورمیانه برگزار کنند . این طرح با انتقاد شدید شماری از کشورهای عربی روبه رو گردید زیرا برای ایجاد این منطقه ، شرایط قبلی قائل شده بود . رژیم صهیونیستی طرح خود را پس گرفت .
مصر ، در نامه مورخ بیستم آوریل سال 1981 خطاب به دبیر کل سازمان ملل متحد ( 136/220 ) یادآور شد که جدیدا قرارداد منع گسترش جنگ افزارهای هسته ای را به تصویب رسانده است . مصر پیشنهاد کرد با توجه به این مسأله و به منظور حفظ توان کششی ناشی از آن ، شایسته است تا مسأله کشف راههای لازم جهت برپایی یک منطقه خالی از جنگ افزاهای هسته ای در خاورمیانه ، بررسی گردد .
رژیم صهیونیستی در نامه ای به تاریخ نهم ژوئن سال 1981 به شماره ( 15/3/36/آ ) خطاب به دبیر کل سازمان ملل متحد بار دیگر پیشنهاد خود را مطرح ساخت . این پیشنهاد بخشی از همان طرح بود که رژیم اشغالگر پیشتر ارایه کرده بود . این طرح از تمامی کشورهای خاورمیانه می خواست تا در نزدیکترین فرصت ممکن به منظور گفت وگو پیرامون یک قرارداد چندجانبه برای برپایی منطقه تهی از جنگ افزارهای هسته ای در خاورمیانه کنفرانسی برگزار کنند .
رژیم صهیونیستی یادآور شد اکنون که " به شکل رسمی و شتابان " به تمامی کشورهای خاورمیانه و کشورهای همجموار منطقه روی آورده ، خواهان است که این کشورها طی سال 1981 با برگزاری کنفرانسی به منظور بررسی ابزارهای لازم جهت برگزاری گردهم آیی ، موافقت کنند . همچنین ، رژیم صهیونیستی از پیشنهاد مصر مبنی بر تهیه یک بررسی جهت برپایی منطقه تهی از جنگ افزارهای هسته ای در خاورمیانه ، ستایش نمود .
رژیم صهیونیستی از سوی خود پیشنهاد کرد تا " کارشناسان شایسته ای از کشورهای خاورمیانه و از جمله میان اسرائیل " کار بررسی را به عهده گیرند .
در نهم ژوئن سال 1981 پس از حمله هوایی رژیم صهیونیستی به نیروگاه هسته ای عراق ، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی هسته ای سخنانی در برابر هیأت مدیره آژانس ایراد کرده و گفت : نظام ضمانت بخش آژانس ، عامل مهمی در قرار داد عدم گسترش جنگ افزارهای هسته ای است . اینک چاره ای نداریم جز اینکه نتیجه بگیریم که ( یورش اسرائیل علیه نیروگاه هسته ای عراق ) ، یورشی بود علیه نظام ضمانت بخش آژانس بین المللی انرژی هسته ای .
در دوازدهم ژوئن سال 1981 ، هیأت مدیره آژانس طبق مصوبه ای ، توصیه کرد تا گردهمایی عمومی آژانس در اجلاس آینده و عادی خود ، تمامی آثار ناشی از یورش و از آن میان تعلیق بهره برداری رژیم صهیونیستی از امتیازات عضویت و حقوقش را بررسی کند .
این مصوبه ، تصمیم مجمع عمومی ( 33/81 ) را که خواهان متوقف ساختن هرگونه انتقال ابزارهای هسته ای یا مواد نیم شونده یا تکنولوژی آن به اسرائیل گردیده بود به کشورهای عضو آژانس خاطرنشان نمود و توصیه کرد تا گردهمایی عمومی آژانس ، هرگونه کمک به رژیم صهیونیستی در چهارچوب برنامه کمکهای تکنیکی آژانس را معلق نماید .
در نوزدهم ژوئن سال 1981 ، شورای امنیت مصوبه 487 را به تصویب رساند که طی آن ، یورش رژیم صهیونیستی علیه تأسیسات هسته ای عراق به شدت محکوم گردید . شورای امنیت معتقد بود که رژیم صهیونیستی به قرارداد منع گسترش جنگ افزارهای هسته ای پایبند نبوده و عراق یکی از امضا کنندگان قرارداد از هنگام آغاز آن در سال 1980 بوده است . این سازمان ، یورش یادشده را به عنوان تهدید خطرناکی علیه کل نظام ضمانت بخش آژانس بین المللی انرژی هسته ای به شمار آورد که بنیاد قرارداد عدم گسترش جنگ افزارهای هسته ای را تشکیل می دهد . شورای امنیت از رژیم صهیونیستی خواست تا به سرعت ، نهادهای هسته ای خود را زیر نظارت و تضمین آژانس قرار دهد .
اهتمام کشورهای عضو آژانس به تحولات هسته ای رژیم صهیونیستی ، تا مدتی مدید در گفت وگوهای مجمع عمومی درباره همکاری هسته ای میان رژیم صهیونیستی و آفریقای جنوبی ، بازتاب می یافت . کشورهای آفریقایی در سی وچهارمین اجلاس مجمع عمومی ، طرحی را پیشنهاد کردند که طی بیانیه ( شماره 34/76 ب ، مورخ 11 دسامبر 1979 ) مجمع عمومی به تصویب رسید . در این مصوبه آمده بود که مجمع عمومی در کنار مسایل دیگر ، از دبیر کل می خواهد تا به یاری کارشناسان خبره ، گزارش همه جانبه ای درباره برنامه های آفریقای جنوبی و توان آن کشور در زمینه های هسته ای تهیه کند . این گزارش بعدها تکمیل گردید و به سی وپنجمین مجمع عمومی عرضه شد .
مأخذ :
- نشریه خبرگزاری وفا ، ارگان سفارت فلسطین در تهران ، شماره 1417 و 1418 مورخه 22 و 24/10/1984 .
