بازگشت ( قانون اسرائیلی - )

در روز 5/7/1950 رژیم صهیونیستی قانونی وضع نمود که قانون " بازگشت " نامیده شد و از روز بعد به مرحله اجرا درآمد . این قانون دوبار ، ابتدا در اوت 1954 و بار دیگر در مارس 1970 ، اصلاح گردید .

قانون بازگشت از فرضیه اصولی صهیونیستی سرچشمه می گیرد مبنی بر که تعهد یهودیان مبنی بر زندگی در اسرائیل بالاتر از هر تعهد دیگر می باشد و هر یهودی ساکن در خارج از فلسطین هنوز به هویت خود دست نیافته است . همچنین مهاجرت به اسرائیل تشتت و پراکندگی را از بین خواهد برد و وحدت ملت یهود را تحقق خواهد بخشید . در این قانون آمده است که هر یهودی حق مهاجرت به اسرائیل را دارد مگر این که وزیر کشور بداند که درخواست کننده مهاجرت ، به انجام فعالیتهائی علیه یهود اقدام می کند و یا این که امنیت و سلامتی عمومی را در معرض خطر قرار می دهد . براساس ماده چهارم قانون بازگشت ، هر یهودی که قبل از پایان مهلت قانونی بهفلسطین مهاجرت کرده و هر یهودی که قبل و یا بعد از اتمام مهلت قانونی در فلسطین به دنیا آمده باشد ، به عنوان " مهاجری که برگشته است " محسوب می گردد . علی رغم این که قانون بازگشت بیشتر به قانون مهاجرت شباهت دارد تا قانون تابعیت ، ولی بهره برداری از محتوای آن در متن قانون تابعیت اسرائیلی ، هر دو قانون مذکور را مکمل یکدیگر ساخته است .

" بن گورین " هنگام ارایه قانون بازگشت در کنیست ( پارلمان ) ضمن اشاره به ماهیت آن گفت : این قانون هویت و هدف کشور صهیونیستی را مشخص می کند ، زیرا این کشور از لحاظ عوامل تشکیل دهنده آن ، اهداف و قدرت منحصر به مردم آن ، با دیگر کشورهای جهان کاملاً متفاوت است ، اما درهای آن به روی تمامی یهودیان جهان باز است .

در مارس 1970 کنیست به دنبال بروز کشمکش پیرامون بیان این که " یهودی کدام است ؟ " ، در متن برخی از مواد قانون بازگشت دست به اصلاح دیگری زد . در این اصلاح جدید آمده است که یهودی همان فرزندی است که از یک مادر یهودی به دنیا آمده و یا به دین یهود گرویده و به دین دیگری معتقد نباشد . همچنین آمده است که اعطای تابعیت اسرائیلی به تمامی افراد خانواده مهاجر بایستی به طور خودکار صورت گیرد و این امر فرصت ازدواج و اعطای تابعیت برای یهودی بازگشته را فراهم می سازد و در عین حال این قانون ، مهاجر را به تغییر تابعیت اصلی خود وادار نمی کند . او برای استفاده از قانون بازگشت کافی است که نیت خود مبنی بر زندگی در اسرائیل را اعلام نماید .

مقامات حاکم در فلسطین اشغالی این قانون را به شیوه صهیونی به کار می گیرند و تبعیض نژادی را بر مذهب ترجیح می دهند .

این سیاست ، در تبعیض نژادی علیه یهود سیاه پوست و یهود کشورهای شرقی ، تجلی یافته است به طوری که عامل تابعیت بر عامل تابعیت مذهب ، غلبه کرده است . به همین دلیل قانون بازگشت ، آمیختگی صهیونی بین گرایش سیاسی و گرایش مذهبی ، ناکامی صهیونیستها و اسرائیل را در تعیین روابط بین دولت اسرائیل و اقلیتهای یهودی در جهان از یک طرف و دیانت یهودی و مذهب از طرف دیگر و نیز آمیختگی به اصطلاح قومیت یهودی ، تجسم می بخشد و بهترین دلیل این ادعا اینست که علی رغم اجرای قانون بازگشت در طول 30 سال گذشته ، شمار جمعیت یهودیان موجود در اسرائیل از مرز یک پنجم کل جمعیت یهودیان جهان تجاوز نمی کند .

مآخذ :

1. المسیری ، عبدالوهاب محمد : الموسوعه المفاهیم و المصطلحات الصهیونیه ، قاهره 1975 .
2. قاسم ، أنیس فوزی : قانون الجنسیة الاسرائیله ، بیروت 1970 .