نمایش مبدأ برای احمد بن موسی بن خفاجا ( 750 ه‍/1349 م )


        

شهاب الدین احمد بن موسی ، صفدی ، شافعی ، فقیه و دانشمندی فلسطینی بود که در [[صفد ( شهر - ) |صفد]] به دنیا آمد و در آنجا بزرگ شد و از علمای زمان خود ، فقه و حدیث و مسائل مربوط به میراث و وصایا و سایر علوم دینی را فرا گرفت و در آنها تبحر یافت .

از استادان او ابن الزملکانی و دیگر [[علما ( روستای - ) |علما]] را می‌توان نام برد . شهاب الدین در این علوم مشهور و فقیهی محدث شد .

شهاب الدین عمر خود را به صدور فتوی و تالیف گذراند . او در باب‌های ارث و وصایا چیره دست بود و مسائل فرعی بسیاری را در این باب‌ها می‌دانست . گفته‌اند که در روستایی نزدیک [[صفد ( شهر - ) |صفد]] گوشه‌گیری اختیار کرد و به دادن فتوی و تألیف و عبادت مشغول شد و زندگی خود را از طریق [[کشاورزی|کشاورزی]] می‌گذراند و از مشاغل مذهبی تا زمان وفات پرهیز کرد .

تألیفات مفید بسیاری دارد ، بعضی از آنها عبارتنداز : " شرم التنبیه " در دهد جلد و " الصمده " که کتاب مختصری است در فقه و " شرح اربعین نووی " ولی هیچ‌کدام از آنها شهرت نیافت .

شهاب الدین در [[صفد ( شهر - ) |صفد]] وفات یافت .

==مآخذ :==
#عسقلانی ، ابن حجر : '''''الدرر الکامنه فی اعیان المائه الثامنه''''' ، حیدر آباد ، 1945 - 1950 .
#حنبلی ، ابن عماد : '''''شذرات الذهب فی اخبار من ذهب''''' ، قاهره 1931 .
#دباغ ، مصطفی مراد : '''''بلادنا فلسطین''''' ، بیروت 1974 .