احمد بن موسی بن خفاجا ( 750 ه/1349 م )
شهاب الدین احمد بن موسی ، صفدی ، شافعی ، فقیه و دانشمندی فلسطینی بود که در صفد به دنیا آمد و در آنجا بزرگ شد و از علمای زمان خود ، فقه و حدیث و مسائل مربوط به میراث و وصایا و سایر علوم دینی را فرا گرفت و در آنها تبحر یافت .
از استادان او ابن الزملکانی و دیگر علما را می‌توان نام برد . شهاب الدین در این علوم مشهور و فقیهی محدث شد .
شهاب الدین عمر خود را به صدور فتوی و تالیف گذراند . او در باب‌های ارث و وصایا چیره دست بود و مسائل فرعی بسیاری را در این باب‌ها می‌دانست . گفته‌اند که در روستایی نزدیک صفد گوشه‌گیری اختیار کرد و به دادن فتوی و تألیف و عبادت مشغول شد و زندگی خود را از طریق کشاورزی می‌گذراند و از مشاغل مذهبی تا زمان وفات پرهیز کرد .
تألیفات مفید بسیاری دارد ، بعضی از آنها عبارتنداز : " شرم التنبیه " در دهد جلد و " الصمده " که کتاب مختصری است در فقه و " شرح اربعین نووی " ولی هیچ‌کدام از آنها شهرت نیافت .
شهاب الدین در صفد وفات یافت .
مآخذ :
- عسقلانی ، ابن حجر : الدرر الکامنه فی اعیان المائه الثامنه ، حیدر آباد ، 1945 - 1950 .
- حنبلی ، ابن عماد : شذرات الذهب فی اخبار من ذهب ، قاهره 1931 .
- دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، بیروت 1974 .
