نمایش مبدأ برای احمد‌بن حسین‌بن‌حسن رملی ( 773 - 844ه - /1371 - 1440 ک )


        

شهاب الدین ابوالعباس رملی مقدسی شافعی ، شیخ ، امام صوفی مشهور در اصل از عرب کنانه بود . در [[رمله ( شهر - ) |رمله]] متولد و در همان جا بزرگ شد . ده ساله بودکه [[قرآن ، احادیث و روایات اسلامی ( فلسطین در - ) |قرآن]] را حفظ کرد . در آغاز به نحو ، لغت و نظم اشتغال داشت . سپس برای یادگیری دانش رخت سفر بست . شیخ‌الدین قلقشندی ، شیخ شهاب الدین بن هائم ، قاضی القضات جلال الدین بلقینی ، قاضی القضات [[باعونی|باعونی]] و شیخ محمد قرمی از استادان او بودند .

زمانی دراز به تدریس در مدرسۀ خاصکیۀ [[رمله ( شهر - ) |رمله]] پرداخت . پس تدریس را ترک کرد و به تصوف روی آورد . سپس راهی قدس شد ، در گوشۀ ختنیه ، در پشت قبلۀ [[مسجدالاقصی|مسجدالاقصی]] مقیم و به عبادت مشغول گشت . کتب زیادی در فقه ، نحو و قرائت تالیف کردکه از آ ن جمله است : شرح سنن ابوداود در یازده مجلد ، شرج جمع الجوامع و منهاج الوصول الی علم الاصول از قاضی بیضاوی . همچنان طبقات فقهاء ، شافعیه راگرد آورد .

رملی از دنیا روی گردان بود ، چنان که امیر حسام الدین حسن کشکلی شیخ الاسلامی مدرسه حسینیه را به او پیشنهاد نمود و روزانه ده درهم نقره در آن شغل برایش مقررکرد ، ولی او نیذیرفت و در علم ، زهد ، تقوی و درستی عقیده زبانزد همگان شد . کرامات زیادی از او روایت می‌کنند و اشخاص معروف و مشهوری از شاگردان و مریدان وی بودند .

بنایی برکرانه [[یافا ( شهر - ) |یافا]] ساخت و در آنجا اغلب برای عبادت مقیم بود .

در گوشۀ ختنیه درگذشت و درگورستان ماملا به [[خاک|خاک]] سپرده شد و در جامع اموی دمشق و الازهر قاهره برای او نماز غایب خواندند .

==مآخذ :==
#غزی ، نجم‌الدین : '''''الکواکب السائره باعیان المائه العاشره''''' ، بیروت 1979 .
#سخاوی : '''''الضوء اللامع لاهل القرن التاسع''''' ، قاهره 1353 - 1355 ه - .
#حنبلی ، ابن‌العماد : '''''شذرات الذهب فی اخبار من ذهب''''' ، قاهره 1931 .
#نعیمی : '''''الدارس فی خبار المدارس''''' ، دمشق 1367 ه - 1370 ه - .
#دباغ ، مصطفی مراد : '''''بلادنا فلسطین''''' ، بیروت 1971