احمد‌بن حسین‌بن‌حسن رملی ( 773 - 844ه - /1371 - 1440 ک )
شهاب الدین ابوالعباس رملی مقدسی شافعی ، شیخ ، امام صوفی مشهور در اصل از عرب کنانه بود . در رمله متولد و در همان جا بزرگ شد . ده ساله بودکه قرآن را حفظ کرد . در آغاز به نحو ، لغت و نظم اشتغال داشت . سپس برای یادگیری دانش رخت سفر بست . شیخ‌الدین قلقشندی ، شیخ شهاب الدین بن هائم ، قاضی القضات جلال الدین بلقینی ، قاضی القضات باعونی و شیخ محمد قرمی از استادان او بودند .
زمانی دراز به تدریس در مدرسۀ خاصکیۀ رمله پرداخت . پس تدریس را ترک کرد و به تصوف روی آورد . سپس راهی قدس شد ، در گوشۀ ختنیه ، در پشت قبلۀ مسجدالاقصی مقیم و به عبادت مشغول گشت . کتب زیادی در فقه ، نحو و قرائت تالیف کردکه از آ ن جمله است : شرح سنن ابوداود در یازده مجلد ، شرج جمع الجوامع و منهاج الوصول الی علم الاصول از قاضی بیضاوی . همچنان طبقات فقهاء ، شافعیه راگرد آورد .
رملی از دنیا روی گردان بود ، چنان که امیر حسام الدین حسن کشکلی شیخ الاسلامی مدرسه حسینیه را به او پیشنهاد نمود و روزانه ده درهم نقره در آن شغل برایش مقررکرد ، ولی او نیذیرفت و در علم ، زهد ، تقوی و درستی عقیده زبانزد همگان شد . کرامات زیادی از او روایت می‌کنند و اشخاص معروف و مشهوری از شاگردان و مریدان وی بودند .
بنایی برکرانه یافا ساخت و در آنجا اغلب برای عبادت مقیم بود .
در گوشۀ ختنیه درگذشت و درگورستان ماملا به خاک سپرده شد و در جامع اموی دمشق و الازهر قاهره برای او نماز غایب خواندند .
مآخذ :
- غزی ، نجم‌الدین : الکواکب السائره باعیان المائه العاشره ، بیروت 1979 .
- سخاوی : الضوء اللامع لاهل القرن التاسع ، قاهره 1353 - 1355 ه - .
- حنبلی ، ابن‌العماد : شذرات الذهب فی اخبار من ذهب ، قاهره 1931 .
- نعیمی : الدارس فی خبار المدارس ، دمشق 1367 ه - 1370 ه - .
- دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، بیروت 1971
