نمایش مبدأ برای احمد‌بن‌علی‌بن‌یاسین‌الدجانی ( 902 - 969ه - /1496 - 1561م )


        

شیخ امام ، شهاب الدین [[دجانی|دجانی]] شافعی در بیت المقدس* و در خاندان رهروی علم و تصوف دیده به جهان گشود ، به دانش اشتغال ورزید ، [[قرآن ، احادیث و روایات اسلامی ( فلسطین در - ) |قرآن]] کریم وکتاب " المنهاج " و امام نووی را حفظ نمود . روایت شده است او زمانی که به ضعف خود در علم نحو پی برد توجه خود را به آن متمرکز ساخت و بنا به قول نجم الدین الغزی و ابن عماد ، خداوند در توفیق فراگیری این علم را به روی اوگشود .

شهاب الدین پیرو آیین تصوف بود و از شاگردان و یاران عارف بالله علی بن میمون مغربی متوفی به سال 917ه - /1511م و امام عارف بالله شمس الدین محمدبن عراقی دمشقی متوفی سال 533ه - /1526 بود و در محضر این دو استاد ، تصوف و دیگر علوم را فرا گرفت .

روایت شده است که شیخ شمس الدین محمدبن عراقی رساله‌ای در باب ویژگی‌های اولیا ، الله تعالی به رشته تحریر درآورده و در تالیف آن در روز دوشنبه هفتم ربیع الاول سال 531ه - /1524م از شاگرد و درویش خود شیخ احمد [[دجانی|دجانی]] مقدسی کمک گرفته بود .

شهاب الدین [[دجانی|دجانی]] یکی از مشهورترین سالکان طریق صوفیه گردید و به عده‌ای از شاگردان رموز صوفیگری و دیگر علوم را تدریس نمود .

در سال 936ه - /1529م و در عهد سلطان سلیمان قانونی مقام داود نبی در [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] توسط شیخ شهاب الدین [[دجانی|دجانی]] و دیگر [[علما ( روستای - ) |علما]] به مسجدی مبدل گردید .

شهاب الدین در اوایل رجب سال 951ه - /1543م به منظور ابلاغ و رفع نیازهای مردم در حضور نمایندۀ شام رهسپار دمشق گردید .

وی با شیخ محی‌الدین‌بن عربی ملاقات نمود و در حضور او ادای ذکر نمود و شیخ و استادش محمدبن عراقی تسخیری نیز از وی تبعیت کرد .

در روز جمعه نیمۀ رجب سال 951ه - /1543م در مسجد اموی خطبه‌ای ایراد نمود و خوب از عهده این کار برآمد و مورد تحسین مردم قرارگرفت .

شهاب الدین [[دجانی|دجانی]] به [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] مراجمت کرد و در آن شهر چشم از جهان فروبست .

==مآخذ :==
#الغزی ، نجم‌الدین : '''''الکواکب السائرة باعیان الماده العاشره''''' ، بیروت 1979 .
#حنبلی ، ابن عماد : '''''شذرات الذهب فی اخبار من ذهب''''' ، قاهره 1931 .
#دباغ ، مصطفی مراد : '''''بلادنا فلسطین''''' ، بیروت 1971 .