نمایش مبدأ برای ابراهیم بن محمد بن ابی بکر بن علی ( 836 - 923ھ/1432 - 1517 )


        

در شهر قدس چشم به جهان گشود . نزد برادر خود به تحصیلات پرداخت و در سن هفت سالگی حافظ [[قرآن ، احادیث و روایات اسلامی ( فلسطین در - ) |قرآن]] گردید . همراه با سراج الدین الرومی و یعقوب رومی از بزرگان [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] همچون شیخ القلقشندی علم آموخت سپس به قاهره عزیمت کرد و نزد علمای برجسته ی آنجا مانند جلال الدین المحلی ، شیخ الاسلام ابن حجر ، ابن الدین البلقینی ، البوتیجی ، الابشیهی ، ابی الفضل المغربی و سعدالدیری به فراگیری علم پرداخت .

در سال 853ھ/1449م علمای بزرگ مکه وی را مجتهد مسلم و مجاز به صدور فتوی معرفی نمودند . علامه در طول اقامت خود در قاهره ی قاضی القضاة شافعی مصر بود و به نامهای شیخ الاسلام برهان الدین ابواسحاق ، ابن ابی شریف المری ، المقدس المصری ، الشافعی شناخته می شد . در مصر وفات یافت و در کنار امام شافعی به [[خاک|خاک]] سپرده شد .

وی دارای تألیفات بسیاری است از جمله : " شرح قواعد الاعراب " از ابن هشام ، " منظومه فی القراءات " و " نظم النخبه " و " شرح المنهاج " و " شرح الحاوی " و " الایات التی فیها الناسخ و النسوخ " .

==مآخذ :==
#حنبلی ، ابن العماد : '''''شذرات الذهب فی اخبار من ذهب''''' ، قاهره 1351ھ .
#حنبلی ، مجیرالدین : '''''الانس الجلیل بتاریخ القدس و الخیل ، ''''' عمان 1973 .
#سخاوی : '''''الضوء الامع لاهل القرن التاسع''''' ، قاهره 1353ھ .
#غزی ، نجم الدین : '''''الکواکب السائره فی اعیان المائة العاشره''''' ، بیروت 1945 .
#سیوطی ، جلال الدین : '''''نظم العقیان فی اعیان الاعیان ، ''''' نیویورک 1927 .
#شوکانی ، محمد بن علی : '''''البدر الطالع بمحاسن من بعد القرن السابع''''' ، قاهره 1328ھ .