نمایش مبدأ برای ابراهیم بن ا حمد بن ناصر الباعونی ( 777 - 870ق/1375 - 1465م )


        

برهان الدین [[باعونی|باعونی]] صفدی ، ادیب و فقیه و لغتدان در صفد* پای به جهان گذاشت و در همانجا رشد یافت و نزد داشمندان بزرگ عصر خود مانند شیخ الاسلام [[بلعة ( شهرک - ) |بلقینی]] ( نک : عمر بن رسلان ) و شرف [[غزی|غزی]] و نور ابیاری و کمال دمیری ، تصوف و فقه آموخت . آنگاه به دمشق آمد و به عنوان خطیب مسجد جامع اموی برگزیده شد ، همچنین مسند قضاوت مذهب شافعی را به عهده گرفت ، علاوه بر آن ، مرشد خانقاهباسطیه شد .

این خانقاهرا قاضی زیدالدین عبدالباسطبن خلیل سرپرست سپاهیان اسلام در روزگار سلطان مملوک ، سیف الدین برسبای ( 825 ق/1442م ) در جسر الابیض ( در دمشق ) بنیاد کرده بود .

[[باعونی|باعونی]] دارای تألیفاتی است از قبیل : مجموعه خطبه هاف دیوان شعر ، خلاصه ی معجم الصحاح [[جوهری|جوهری]] و منحة اللیب فی سیرة الحبیب و الغیث الهاتن فی وصف العذرا الفاتن .

باعونی در دمشق درگذشت و در دامنه ی کوه قاسیون به [[خاک|خاک]] سپرده شد .

==مآخذ :==
#ابن طولان ، محمد : '''''القلائد الجوهریه فی تاریخ الصالحیه''''' ، دمشق 1949 .
#سخاوی ، '''''الضوء الامع لاهل القری التاسع''''' ، قاهره 1353 ق .
#سیوطی ، جلال الدین : '''''نظم العقیان فی اعیان''''' ، نیویورک ، 1927 .