ابراهیم بن ا حمد بن ناصر الباعونی ( 777 - 870ق/1375 - 1465م )
برهان الدین باعونی صفدی ، ادیب و فقیه و لغتدان در صفد* پای به جهان گذاشت و در همانجا رشد یافت و نزد داشمندان بزرگ عصر خود مانند شیخ الاسلام بلقینی ( نک : عمر بن رسلان ) و شرف غزی و نور ابیاری و کمال دمیری ، تصوف و فقه آموخت . آنگاه به دمشق آمد و به عنوان خطیب مسجد جامع اموی برگزیده شد ، همچنین مسند قضاوت مذهب شافعی را به عهده گرفت ، علاوه بر آن ، مرشد خانقاهباسطیه شد .
این خانقاهرا قاضی زیدالدین عبدالباسطبن خلیل سرپرست سپاهیان اسلام در روزگار سلطان مملوک ، سیف الدین برسبای ( 825 ق/1442م ) در جسر الابیض ( در دمشق ) بنیاد کرده بود .
باعونی دارای تألیفاتی است از قبیل : مجموعه خطبه هاف دیوان شعر ، خلاصه ی معجم الصحاح جوهری و منحة اللیب فی سیرة الحبیب و الغیث الهاتن فی وصف العذرا الفاتن .
باعونی در دمشق درگذشت و در دامنه ی کوه قاسیون به خاک سپرده شد .
مآخذ :
- ابن طولان ، محمد : القلائد الجوهریه فی تاریخ الصالحیه ، دمشق 1949 .
- سخاوی ، الضوء الامع لاهل القری التاسع ، قاهره 1353 ق .
- سیوطی ، جلال الدین : نظم العقیان فی اعیان ، نیویورک ، 1927 .
