عای ( شهر - )

عای نامی عبری به معنای خرابی و ویرانی است . در تورات [این نام] برای دلالت بر دومین شهری که عبرانی ها در قرن چهاردهم پیش از میلاد آن را اشغال کردند به کار رفته است . پس از اشغال شهر " اریحا " یشوع بن نون دسته ای کوچک از عبرانی ها را برای هجوم به شهر عای فرستاد و اهالی شهر با شجاعت آنان را از ورود به شهر بازداشتند و خسارتهای سنگین به آنان وارد ساختند .

اما در حمله دوم یشوع بن نون سپاهی بزرگتر فرستاد و شهر را اشغال کرد و بر ساکنان آن خشونت و ستم روا داشت و آنان را تار و مار کرد . این روایت تورات است . اما دلایل باستان شناسی حاکی از آن است که مکان عای همان است که در حال حاضر تل خوانده می شود و در دهه سی ، حفاریهایی در آن صورت گرفت که ایرلیث اشتراوس مارکی بر آن نظارت داشت .

بقایای شهری که قدمت آن به عصر برونزی قدیم ( 3000 - 2300 ق . م ) می رسد کشف شد و بر روی ویرانه های این شهر به طور مستقیم به بقایا و آثار شهر دیگری دست یافتند که به عصر آهنی دوم ( 900 - 600 ق . م ) برمی گردد .

نشانه هیچ شهری که مربوط به قرن چهاردهم باشد به دست نیامده و این نشان می دهد که در این زمان در آن مکان شهر یا روستایی وجود نداشته بلکه ویرانه ای خالی از سکنه بوده است .

حفاریهای عای به کشف دیواری بلند منجر شد ، همچنین قصر و عبادتگاهی ساخته شده از سنگ کوچک کشف گردید و مجموعه ای از سفال به دست آمد که در معابد و خانه های مسکونی به کار می رفت . از مواردی که جلب توجه می کند سنگی است که در ساختمان معبد به کار

رفته که به اندازه حجم آجر ساخته شده از خشت است و این نشان می دهد که اهالی شهر عای در هزاره سوم قبل از میلاد از ناحیه ای آمده بودند که مردمش آجر خام در ساختمان به کار می بردند .

مآخذ :

1. بوست ، جورج : قاموس الکتاب المقدس ، بیروت 1971 .
2. de Ay ( Et'Tell ) , Beyvouth Yves - arquet Fouilles : 1933 - 1935.