طواحین ( مکان - )

این مکان بین دو لشکر واقع شده است ، اول لشکر ، عباسی بود ، که ابوالعباس فرزند موفق خلیفه آن را فرماندهی کرد . جانشینی که بعد از او روی کار آمد به نام معتضد است . از شمال شرقی سوریه گذشت و همه سوریه شمالی را اشغال کرد و داخل سرزمین فلسطین شد و به سوی

مصر که پایگاه دولت الطولونیه بود ، روی آورد .

اما ارتش دوم طولونی بود که آن را " نمارویه بن احمدبن طولون " رهبری می کرد و از گروه طولونی های شکست خورده سوریه شمالی به اضافه نیروهای حامی فلسطین و آنان که از مصر باخمارویه خارج شده بودند ، تشکیل شده بود .

نبرد سال 271 ه/885 به نهرابن فطرس ( نک : عوجا ، نهر ) در نقطه ای در دوازده مایلی شمال رمله کشید شد . مورخان در مورد حدود مرز شهری که نبرد به آنجا کشیده شده ، اختلاف دارند . طبق ادعای آنها مکان جنگ بعد از این در طواحین بود و در همانجا ، جنگ جریان پیدا کرد .

قبل از این نبرد و بعد آن ، نبردهای بزرگی بین نیروهایی که از جنوب می آمدند و نیروهای تازه وارد از شمال واقع شد ، برای اینکه آنجا مرز طبیعی بود که از رمله پایگاه ارتش فلسطین حمایت می کرد . به خاطر وجود آب در رمله ( ارتش ) به آن شهر متکی است . زیرا چاههای آب طواحین آب کافی ندارد .

عباسیان در اول کار بر ارتش طولونی بعد از اینکه به راهشان در میمنه الخصوم یورش بردند و تارومارشان کردند پیروز شدند . امیر جوان طولونی ، خمارویه از این نبرد اول که زندگیش را به خطر انداخت ، با تعدادی از جوانانی که تا قبل از این جنگ روبه رو نشده بودند ، فرار و عقب نشینی کرد تا اینکه نیروهای عباسی به پایتخت مصر رسیدند و به جمع آوری غنایم مشغول شدند ولی یک گروه که فرماندهی آنها " سعد الاءیسر " بود به آنها کمینی زد و آنها گمان کردن که شکست خوردگان برگشته اند پس شکست خوردگان مقابلش را تا دمشق همراهی کرد تا اینکه درهای دمشق در مقابلشان بسته شد .

بعضی روایات ، مسبب شکست را به این پایگاهها و سستی بعضی رهبران عباسی در جنگ نسبت دادند . به خاطر انتقامجویی از ابن العباس که از کارهایشان در جنگی که در شمال سوریه به شدت درگیر آن شده بودند ، عیبجویی می کرد . در نتیجه این پیروزی حکومت سلطان طولونی ها در فلسطین و در قسمت بزرگی از شمال سوریه پایدار شد ( نک : عباسیان ، فلسطین در دوره - )

خمارویه در مقابل اسرا روشی انتخاب کرد که دال بر این بود که او این جنگ را جنگی بین برادران می بیند . او در مورد اسرا به لشکریانش گفت : که آنها میهمان هستند و این

اسرا می توانند با احترام بمانند و یا همراه لوازمی که لازم دارند ، بروند .

مآخذ :

1. ابن اثیر : الکامل فی التاریخ ، جلد 7 ، قاهره 1303 ه .
2. طبری : تاریخ اللاسل و الملوک ، جلد 10 ، قاهره 1939 .
3. مسعودی : مروج الذهب و معادن الجوهر ، جلد 4 ، قاهره 1967 .
4. بردی ، ابن تغزی : النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة ، قاهره 1932 .