برتراند راسل ( پیام - به مردم جهان راجع به مسلمانان فلسطینی )
آخرین پیام فیلسوف معروف انگلیسی به مردم جهان ، در مجله ( The Worlo Fo Islam ) به تاریخ 28 فوریه 1970 درج شدهاست . مدیر مجله مزبور در مقدمه این پیام انسانی چنین می نویسد :
" برتراند راسل فیلسوف بزرگ انگلیسی در تاریخ 31 ژانویه یعنی دو روز قبل از وفاتش پیامی به کنفرانس بین المللی " بین المجالس " فرستاد و این پیام روز سوم فوریه در کنفرانس قرائت شد .
سخنگوی رسمی ، این پیام را به حق " یک سند تاریخی " نامیده و شاید این آخرین وصیت برتراند راسل برای نسل آینده است .
پیام مزبور که در بسیاری از روزنامه های مهم دنیا از جمله تایمز لندن به عنوان یک سند مهم چاپ شده چنین است :
" آخرین جنگی که بدون اعلان در خاورمیانه روی داد ، براساس حسابهای غلط پایه گذاری شده است : بدین معنی که بمبارانهای شدید سرزمینهای اسلامی ، مردم این کشورها را هیچوقت وادار نخواهد کرد که تسلیم شوند بلکه نیروی مقاومت آنها را تشدید خواهد کرد .
این درسی است که همه بمبارانهای هوائی به مردم داده است ، مردم ویتنام که سالها بمبارانهای سنگین هوائی آمریکا را تحمل کرده اند تسلیم نشدند بلکه بیشتر از پیش به طرف هواپیماها تیراندازی کردند و آنها را سرنگون کردند .
در سال 1940 کشور خودم ( انگلستان ) و مردم این کشور در مقابل بمبارانهای شدید هوائی هیتلری با تصمیم قاطع آن چنان مقاومتی از خود نشان دادند که از لحاظ وحدت و پایداری بی سابقه بود و به همین دلیل نیز بمبارانهای هوائی و حملات اسرائیل به شکست منتهی خواهد شد و کاری از پیش نخواهد برد ولی در عین حال همه مردم جهان باید اسرائیل را محکوم کنند .
پیشرفت و دوام بحران در خاورمیانه ، از طرفی خطرناک و از طرف دیگر آموزنده است ، زیرا بیشتر از بیست سال است که اسرائیل با زور و اسلحه به تجاوز پرداخته و تجاوزش را توسعه داده است .
اسرائیل بعد از هر تجاوز به استدلال پرداخته و تقاضای مذاکره و صلح نموده است ! این است شیوه و سنت نقش قدرت استعماری ! زیرا می خواهد با کمترین زحمت ، آنچه را قبلاً با زور به دست آورده ، نگه دارد !
هر پیروزی تازه ، مبنای تازه ای می شود برای مقاصد اسرائیل و استفاده از قدرت و درعین حال ، تجاهل از ستمگری و تغافل از تعدی و تجاوز !
تعدی و تجاوز اسرائیل باید محکوم شود ، نه فقط از آن جهت که هیچ دولت مقتدری حق ندارد خاک کشور دیگری را ضمیمه کشور خودش بنماید بلکه از آن جهت که هر توسعه طلبی تازه تجربه و آزمایشی حاکی از این می شود که جهان ما تا چه اندازه می تواند تجاوز را تحمل کند .
اخیرا آقای ای . اف . استون ( Stone ) روزنامه نگار مقیم واشنگتن وضع صدها هزار آواره ای را که در اطراف فلسطین پراکنده شده اند چنین توصیف کرد : " این بار مانند یک سنگ آسیاب ، به گردن یهودیان جهان آویخته شده است " !
باری ، آوارگان بیشتر از بیست سال است به حال بلاتکلیفی در اردوگاههای موقت به سر می برند ! این تراژدی و مصیبت اندوهبار مردم فلسطین این است که وطن آنها به وسیله قدرت بیگانه ای به تصرف و اشغال مردمی داده شده است که دولت تازه ای به وجود آورند !
نتیجه عمل این شده که صدها هزار مردم بی گناه برای همیشه بی خانه و کاشانه شده اند ! و در هر مرحله بر جمعیت آنها افزوده شده است !
باید پرسید : تا چه اندازه جهان می تواند چنین ستمگری فجیع و مفتضحی را تحمل کند .
واضح و بدیهی است که آوارگان از هر جهت حق دارند به خانه و کاشانه ای که از آن رانده شده اند برگردند . انکار کردن مستلزم آنست که حمله و هجوم هر روز تکرار شود . هیچ ملتی در هیچ جای جهان نمی تواند قبول کند که توده مردمی از کشور خودشان اخراج شوند . چگونه می توان انتظار داشت مردم فلسطین مجازاتی را بپذیرند که هیچکس قدرت تحمل آن را ندارد ؟
استقرار دادن ثابت و صحیح مردم فلسطین در خانه و کاشانه شان ، شرط اصلی آرامش در خاور نزدیک است .
غالبا به ما می گویند : باید با نظر رأفت و محبت به اسرائیل نگاه کنیم زیرا یهودیها در اروپا به وسیله نازیها دچار مشقت و زحمت شده اند ! !
من در این این پیشنهاد دلیلی نمی بینم که این چنین رنج و مشقتی ( درباره دیگران ) ادامه و استمرار داشته باشد .
آنچه امروز اسرائیل می کند ، نمی تواند گذشته را جبران کند . یادآوری و تذکر وحشتهای گذشته برای تجویز عملیات وحشت آور فعلی ، نفاقی آشکار است !
اسرائیل نه فقط عده زیادی از آوارگان رابه بدبختی محکوم می کند ، و نه فقط عده زیادی از اعراب که تحت قوای اشغالگران اسرائیل هستند محکوم می شوند ، بلکه ملتهای عرب نیز که اخیرا از زیر بار استعمار نجات یافته اند محکوم گردند تا با فقر و بدبختی به سر برند ! زیرا مقتضیات نظامی چنین حکم می کند که ملتهای تحت اشغال نظامی ، از رشد و پیشرفت محروم شوند ! !
همه کسانی که می خواهند در خاورمیانه پایان اینخونریزیها را ببینند ، باید مطمئن شوند که هیچ گونه اقدامی مفید فایده نخواهد بود مگر این که بذر زدوخوردها و کشمکشها از میان برود
عدالت حکم می کند که اولین اقدام برای پایان دادن به این بحران ، این باشد که اسرائیل از سرزمینهای اشغال شده در ماه ژوئن 67 عقب نشینی کند . برای برقرارکردن عدالت و نجات دادن مردم رنجدیده خاور نزدیک از این مشتقهای طولانی ، مبارزه دسته جمعی ضرورت دارد .
مأخذ :
- سعیدی ، سیدغلامرضا : فریاد فلسطین و حریق مسجدالاقصی ، دارالتبلیغ اسلامی ، 1350 .
