نمایش مبدأ برای یهودیان شوروی ( انتقال - به فلسطین )


        

پس از انقلاب بلشویکی روسیه و تشکیل اتحاد جماهیر شوروی شمار مهاجران یهودی این کشور به فلسطین کاهش یافت ؛ به طوری که از سال 1919 تا تاریخ اعلام برپایی کشور صهیونیستی به 350,52 نفر رسید ؛ یعنی کمتر از دو هزار مهاجر در هر سال ( از مجموع یهودیان شوروی که حدود 5/2 میلیون نفر بودند ) .

در بیانیه تأسیس دولت اسرائیل آمده است : دولت اسرائیل درهای مهاجرت یهودیان را خواهد گشود تا همه تبعیدیان گردهم آیند . ملت یهود در سراسر جهان باید خود را برای زندگی در کنار هم کیشان خود و کمک به آنها در مسئولیت سازندگی آماده کند تا آرزوی همیشگی یعنی رهایی اسرائیل تحقق یابد .

" دیوید [[بن گورین ، دیوید ( 1973 - 1886 ) |بن گورین]] " اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی درباره مهاجرت یهودیان گفته است : " پیروزی نهایی اسرائیل در گرو مهاجرت گسترده یهودیان است . ساختن اسرائیل ، فقط بر مهاجرت وسیع یهودیان متکی است . "

رژیم صهیونیستی از ابتدای تشکیل حکومت خود با مشکل کمی جمعیت یهود در مقابل فلسطینیان روبه رو بود . این مسأله نگرانی عمده ای برای سران صهیونیست محسوب می شد . بنابراین مجبور بود برای رفع این مشکل چاره ای بیندیشد و اقداماتی در جهت جلب و جذب یهودیان سراسر جهان انجام دهد تا شاید بدین وسیله بتواند مشکل کمبود نفوس خود را حل نماید . رژیم صهیونیستی در این راستا امکانات و تسهیلات فراوانی را در اختیار یهودیان سراسر

جهان قرار داد تا بتوانند به راحتی به اسرائیل مهاجرت کنند .

از جمله ایستگاههای ویژه ای در مناطقی از [[اروپای شرقی و مسأله فلسطین ( کشورها - )|اروپای شرقی]] مانند بوداپست ، بخارست ، ورشو ، بلگراد قرارداد که از آنجا توسط کشتی و هواپیما به اسرائیل منتقل شوند . در هلسینکی پایتخت فنلاند نیز ایستگاه دیگری قرار داد و استفاده از این ایستگاهها تا زمانی که امکان پرواز مستقیم از مسکو به اسرائیل فراهم شد ادامه داشت .

در جریان فراخوانی و جذب یهودیان به فلسطین اشغالی توسط رژیم صهیونیستی و اجرای سیاست رهائی کامل ، موفقیتهای نسبی برای رژیم اشغالگر حاصل شده است . بدین معنی که از آغاز تشکیل اسرائیل ، رژیم آن توانسته است گروههای مختلفی از یهودیان سراسر جهان از جمله تعداد محدودی از یهودیان اتحاد شوروی را به اسرائیل جذب کند .

البته روند مهاجرت به طورکلی در مقاطع مختلف از کاهش و افزایش محسوسی برخوردار و میانگین مهاجران در زمانهای مختلف متفاوت بوده است . در این میان باید اظهار داشت که بعد از تغییر نظام سیاسی در شوروی و اعلام سیاست پروسترویکا از سوی آخرین رهبر اتحاد شوروی ، روند انتقال یهودیان شوروی به اسرائیل به طور روزافزون گسترش یافت .

بعد از اعلام پروسترویکا از سوی گورباچف ، سران رژیم صهیونیستی تلاشهای بی وقفه ای را در جهت برقراری روابط سیاسی و تجاری با اتحاد شوروی آغاز کردند و به نتایج موفقیت آمیزی هم دست یافتند .

به دنبال برقراری روابط مجدد شوروی با اسرائیل ، اتحاد شوروی اجازه داد که یهودیان این کشور با آزادی بیشتری به اسرائیل مهاجرت کنند . در این راستا تسهیلاتی نیز برای آنها قائل شد . البته پروسترویکا که منجر به مهاجرت بی رویه یهودیان شوروی به فلسطین اشغالی گردید . منافعی هم برای رژیم صهیونیستی دربرداشت که عبارتنداز :
#ارتقای سطح علمی و فرهنگی [[جامعه اسرائیل|جامعه اسرائیل]] . زیرا بیشتر یهودیان شوروی از افراد تحصیلکرده و

متخصص بودند . مهاجرت یهودیان شوروی ، تعداد مهندسان را در اسرائیل چهار برابر کرد در صورتی که در کشورهای اسلامی واقعیت برعکس آنجاست . اگر سطح پیشرفتهای علمی و فرهنگی کاهش یابد از رشد بسیار کمی برخوردار خواهد بود . بنابراین با فراهم شدن این امکانات و مآلاً افزایش سطح علمی کشور ، اسرائیل حتی توانست به کشورهای دیگر متخصص بفرستد .
#پروسترویکا در زمینه خارجی سبب شد که دولتهای اروپایی شرقی وابسته به بلوک سوسیالیزم به تجدید روابط سیاسی و اقتصادی با اسرائیل بپردازند . این تجدید روابط سبب خارج شدن رژیم اسرائیل از انزوای سیاسی گردید و حداقل موجب شد که مخالفان آن در موضع بی طرفی قرار گیرند .

از طرفی پروسترویکا مشکلات گوناگونی برای [[جامعه اسرائیل|جامعه اسرائیل]] به وجود آورد . مثلاً در زمینه داخلی ، سبب افزایش جمعیت و رشد بیکاری گردید ، به گونه ای که نرخ بیکاری در اسرائیل به بیش از 9 تا 10% رسید . مهاجرت روزافزون یهودیان سبب شد که این بیکاری افزایش یابد . از طرف دیگر دولت مجبور شد در جهت فراهم کردن تسهیلات و امکانات برای مهاجران ، ماهی هفت هزار واحد مسکونی جدید احداث کند و سالی یک میلیارد دلار بر بودجه خود بیفزاید تا توانایی اسکان بزرگی مهاجران جدید را داشته باشد . تأمین افزایش بودجه معمولاً از راههای مختلفی انجام می گیرد . مثلاً بخشی از آن از طریق کمکهای خارجی تأمین می شود .

اما بدیهی است که دولت موظف خواهد بود از هزینه سایر بخشها مثل بخش رفاه و امکانات اجتماعی بکاهد . این کاهش امکانات اجتماعی سبب خواهد شد که سایر مهاجران و طبقات فقیر [[جامعه اسرائیل|جامعه اسرائیل]] به این تبعیض پی برده و از عملکرد دولت ناراضی شوند .

برای نمونه می توان به یهودیان شرقی و یهودیان [[اتیوپی و اسرائیل ، ( روابط - )|اتیوپی]] ( فالاشه ) اشاره کرد که از تبعیض نژادی به خاطر رنگ پوستشان به شدت رنج می برند و دیگر اسرائیل را [[سرزمین موعود|سرزمین موعود]] نمی دانند . به دلیل وجود این گونه مشکلات

بعد از مدتی روند مهاجرت روبه کاهش گذاشت آنچنان که پیش بینی های کارشناسان اسرائیلی در رابطه با تعداد مهاجران در سالهای بعد ، عملی نشد و روند مهاجرت دچار کاهش شدید گردید .

به طور کلی انتقال یهودیان شوروی را از سال 1948 یعنی سالی که رژیم صهیونیستی رسما تشکیل شد تا سال 1992 می توان به پنج دوره مستقل از هم تفکیک کرد .

==الف - مرحله اول ( 1970 - 1948 ) : ==

موضع شوروی در برابر مهاجرت یهودیان این کشور به فلسطین ، پس از اعلام تشکیل کشور صهیونیستی ، تغییر اصولی پیدا نکرد و شمار یهودیان مهاجر از 15 مه 1948 تا پایان سال 1969 به حدود ده هزار نفر ، یعنی کمتر از پانصد مهاجر در هر سال رسید . در دوره میان 1954 تا 1964 شمار مهاجران به 1452 نفر رسید ( با میانگین 140 نفر در هر سال ) . در دوره میان 1957 تا 1960 ، شمار مهاجران به 224 نفر رسید ( یعنی حدود 80 مهاجر در هر سال ) .

با وجود این باید اشاره کرد که 20 هزار یهودی روسی در دوره میان 1956 تا 1959 در لهستان اسکان داده شدند . این در حالی بود که اتحاد جماهیر شوروی می دانست که آنها سرانجام به اسرائیل مهاجرت خواهند کرد .

در سال 1970 ، حدود 027,1 نفر یهودی ، تنها از اتحاد جماهیر شوروی به فلسطین اشغالی مهاجرت کردند .

در طول این سالها انتقال یهودیان به صورت گسترده جریان داشته به طوری که در کل میانگین سالانه 1600 نفر بوده است . از این رقم بیشترین تعداد مربوط به مهاجران بعد از جنگ 1957 ( نبرد سینا ) بوده که به 5000 نفر در سال بالغ گردیده تعداد زیادی از مهاجران آن سال از طریق لهستان ، با اجازه مقامات شوروی و همزمان با رهبری " گومولکا " بر لهستان ، وارد فلسطین اشغالی شدند .

==ب - مرحله دوم ( 1980 - 1971 ) : ==

از سال 1971 همزمان با شروع موج هواپیماربایی و

بعد از کنفرانسی که در بهار 1971 به منظور حمایت و طرفداری از یهودیان شوروی در بروکسل تشکیل شد ، انتقال یهودیان به فلسطین به صورت گسترده و انبوه شروع شد .

در سال 1971 حدود 022,13 نفر از شوروی به فلسطین اشغالی مهاجرت کردند که در سال بعد ، به 31381 نفر افزایش یافت و در سال 1973 به 34733 نفر رسید ( همچنین در این دوره درهای مهاجرت به روی اعضاء اقلیتهای دیگر باز شد و 064,9 نفر آلمانی و 4000 ارمنی نیز از شوروی مهاجرت کردند ) . شمار مهاجران یهود در سال 1974 به 628,20 نفر و در سال 1975 به 222,13 نفر رسید .

این کاهش شمار مهاجرین یهودی ، [[معلول ( روستای - ) |معلول]] [[جنگ 1973|جنگ 1973]] و تنش در رابطه میان اتحاد شوروی و ایالات متحده و شکست مذاکرات آمریکا و شوروی بر سر اعطای شرط دولت کاملة الوداد به اتحاد شوروی بود .

گفته می شود که اتحاد جماهیر شوروی به زیان ناشی از مهاجرت مغزها نیز پی برد . در میان مهاجران ، شمار زیادی از یهودیان بودند که آموزش عالی را سپری کرده بودند . همچنین ، ملاحظات امنیتی نیز وجود داشت ؛ زیرا در میان مهاجران ، شمار زیادی از آگاهان به اسرار نظامی و اسرار حکومتی وجود داشتند .

شمار مهاجران در دوره میان سال 1976 تا 1979 افزایش یافت . در این دوره شمار مهاجران یهودی 195,111 نفر و آلمانی ها ، 659,36 نفر بود . دلیل این افزایش ، کنفرانس حقوق بشر هلسینکی و تلاش اتحاد جماهیر شوروی برای بهبود بخشیدن روابط اقتصادی اش بود .

این مهاجرت گسترده تا سال 1980 ادامه داشت به طوری که میانگین سالانه آن به 15000نفر در سال رسید .

==ج - مرحله سوم ( 1988 - 1981 ) : ==

در فاصله این سالها رژیم اسرائیل با کاهش مهاجرت

یهودیان روبه رو بوده است . به طوری که فقط 8600 نفر با میانگین سالانه 1100نفر به فلسطین اشغالی مهاجرت کردند . سیاست شوروی نسبت به یهودیان و غیریهودیان ، دلیل آن بود که در سال 1981 تغییر کرد . این تغییر ، به دلیل تیره شدن روابط با غرب بود . این تیرگی با انتخاب ریگان به عنوان رئیس جمهور آمریکا افزایش یافت .

==د - مرحله چهارم ( 1990 - 1989 ) : ==

بعد از تغییر نظام سیاسی شوروی در سال 1989 و اعلام سیاست پروسترویکا توسط گورباچف ، تغییرات مثبتی در روند انتقال یهودیان شوروی به [[خاک|خاک]] فلسطین اشغالی به وجود آمد . در واقع مهاجرت بزرگ یهودیان در این سال صورت گرفت و شمار مهاجران به 31297 نفر ، جهش یافت .

اما این مسأله به طور خودبه خود رخ نداد و گویا تماس هایی میان دو طرف اسرائیلی و شوروی انجام گرفت و دو کشور ، نخستین توافق تجاری علمی را پس از سال 1967 به امضا رساندند . اما هر یک از آنها در پس این توافق به دنبال شکار گرانبهای مختلفی بود . اسرائیلیان می خواستند موانع را از سر راه خروج یهودیان شوروی - - که تمایل دارند به اسرائیل بروند - - بردارند . اما شوروی ها که می دانستند " گروه فشار یهودی " در تصمیم گیری ایالات متحده ، تعیین کننده است ، خواهان آن بودند که سیاست آمریکا در زمینه وامدهی و بازرگانی یا آنها از نرمش بیشتر برخوردار باشد به طوری که بتوانند اصلاحات گورباچف را به پیش ببرند .

بدین لحاظ متعاقب اعلام سیاست جدید از سوی شوروی ، صهیونیستها اقدامات وسیع و همه جانبه ای در جهت متقاعد کردن دولت اتحاد شوروی مبنی بر موافقت با انتقال یهودیان این کشور به اسرائیل آغاز کردند .

اسحاق [[شامیر ، اسحاق|شامیر]] نخست وزیر وقت اسرائیل از عملی شدن این سیاست خبر داد و گفت : اتحاد شوروی پیش بینی می کند که صدها هزار یهودی طی سالهای آینده [[خاک|خاک]] این

کشور را ترک کنند .

همچنین گفت : انتظار می رود قانون جدیدی مبنی بر خروج یهودیان شوروی ، بدون کسب مجوز قبلی ، تصویب شود . بعد از سخنان اسحاق [[شامیر ، اسحاق|شامیر]] ، دولت شوروی مقررات مربوط به مهاجرت یهودیان را لغو کرد . این اقدام به دنبال گفت وگوهای مفصل و طولانی بین مقامات اسرائیل و شوروی که از سال 1985 شروع شده بود صورت گرفت . این گفت وگوها ابتدا به طور محرمانه انجام می گرفت .

در 16 ژوئیه 1985 میان سفرای شوروی و اسرائیل ملاقات محرمانه ای صورت گرفت . مطبوعات اسرائیل به نقل از سفیر شوروی فاش کردند که قطع روابط شوروی و اسرائیل در سال 1967 کار اشتباهی بوده است و این اشتباه قابل جبران نبوده تا اینکه شرایط جدیدی حاصل شود و سبب برقراری مجدد روابط گردد .

گفت وگوهای میان اسرائیل و شوروی با دیدار وزیر خارجه شوروی و شیمون [[پرز ، شیمون|پرز]] نخست وزیر اسرائیل در اکتبر 1985 شکل جدی تری به خود گرفت . در تاریخ 18 آگوست 1986 بین نمایندگان اتحاد شوروی و اسرائیل در هلسینکی پایتخت فنلاند گفت وگوهای ویژه ای صورت گرفت . در اواخر آوریل 1987 گورباچف رهبر شوروی به هنگام بازدید از سوریه گفت : احتمال اینکه مجددا روابط بین اسرائیل و شوروی در چارچوب روند حل بحران خاورمیانه برقرار شود ، وجود دارد . ملاقات دیگری بین رئیس بخش روابط خارجی کمیته مرکزی حزب کمونیست شوروی و شیمون [[پرز ، شیمون|پرز]] در مه 1988 در منزل " اوگاپرونگمان " رئیس کنگره جهانی یهودیان صورت گرفت .

به دنبال آن در 28 ژوئیه 1988 هیأت کنسولی اسرائیل وارد مسکو شد . رئیس این هیأت هنگام ورود به مسکو اعلام کرد که ورود این هیأت اولین گام در راه بهبود روابط اسرائیل و اتحاد شوروی محسوب می شود . در ژانویه 1989 در ملاقاتی که بین شواردنادزه وزیر

خارجه وقت شوروی و موشه آرنز در پاریس صورت گرفت ، وزیر خارجه شوروی تصمیم دولت متبوع خود را مبنی بر ارتقای سطح روابط دیپلماتیک بین مسکو و [[تل آویو ( شهر - ) |تل آویو]] اعلام کرد .

در فوریه 1989 ملاقات دیگری میان این دو در قاهره روی داد . سپس ( در آوریل 1989 ) اخباری در جروزالم پست منتشر شد مبنی بر اینکه " موج مهاجران متشکل از صدها هزار یهودی روس ، نزدیک است و ایالات متحده نیز توان جذب آن را ندارد " .

این جمله ، آخری بسیار پرمفهوم بود ، اما معلوم شد که ایالات متحده - که بر اتحاد شوروی فشار آورد تا یهودیان را اخراج کند و مسأله حقوق بشر را علم کرد - به یهودیان شوروی ، پناهندگی سیاسی داد تا بدون توجه به هرگونه محدودیت ، به ایالات متحده مهاجرت کنند و این باعث شد که اکثریت قاطع یهودیان شوروی به ایالات متحده سرازیر شوند . بنابراین ، ایالات متحده می بایست سیاستش را تغییر دهد تا روانه کردن نیروهای انسانی یهودی شوروی به اسرائیل ، امکانپذیر باشد . وزارت امور خارجه آمریکا ، آشکارا ایجاد محدودیت هایی را برای مهاجرت به ایالات متحده بررسی کرد و خیلی زود ، با شادمانی بسیار دریافت که سازمان های یهودی آمریکایی - که در گذشته ، با تمام توان کوشیدند تا زمینه را برای مهاجرت یهودیان آماده سازند - اکنون ( بنا به درخواست اسرائیل ) آماده پذیرش این محدودیت ها هستند .

هنگامی که یهودیان مهاجر از شوروی ، عملاً و با شمار زیاد ، شروع به ترک اسرائیل کردند ، دولت بوش دریافت که آزادی عمل دارد . ایالات متحده در سپتامبر 1989 قانونی که به طور خودکار به یهودیان شوروی [[حق|حق]] می داد که به عنوان پناهنده وارد آمریکا شوند پایان داد و آنها را نیز در شمار پناهندگان عادی قرار داد و برای اعطای روادید از اتحاد شوروی ، سقفی قرار داد که از 5000 نفر بالاتر نمی رفت و برای کل یهودیان و دیگر افراد بود .

رأی ندادن مسکو به قطعنامه تعلیق عضویت اسرائیل در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ 17 اکتبر 1989 یکی از دلایل بهبود روابط میان شوروی و اسرائیل است . در آن زمان گفت وگوهای اسرائیل و شوروی در زمینه روابط بازرگانی منجر به بستن چند قرارداد تجاری میان مسکو و [[تل آویو ( شهر - ) |تل آویو]] گردید . بلافاصله بعد از بستن اولین قرارداد ، بازار بزرگی در مسکو برای فروش اجناس اسرائیل دایر شد .

سپس در نیمه دوم سال 1989 مهاجرت انبوه و گسترده یهودیان آغاز شد و در سال 1990 به بیشترین حد خود رسید . بدین ترتیب صهیونیستها توانستند به بخشی از اهداف خود جامه عمل بپوشانند .

منابع آماری اعلام کردند : تعداد مهاجران شوروی در سال 1989 بیشتر از کل تعداد مهاجران در دهه هشتاد می باشد . تعداد مهاجران در نیمه اول سال 1990 به 5/2 برابر تعداد مهاجران از سال 70 - 1948 افزایش یافت .

طی آمار اعلام شده در سال های 1990 - 1989 حدود 65000 نفر و در مجموع ، از سال 1990 - 1948 حدود 250000 یهودی شوروی به فلسطین اشغالی وارد شدند .

مرکز آمار اسرائیل در این رابطه اعلام کرد از تاریخ 30 فوریه 1989 تا 20 سپتامبر 1990 حدود 155 هزار یهودی که 88% آنان از یهودیان شوروی بودند وارد فلسطین اشغالی شدند . طبق این اطلاعات در سال 1990 جمعیت اسرائیل به 4775000 نفر رسید که 7/81% آن یعنی 3842000 نفر یهودی بودند .

آنچه که از این آمار مشخص می شود این است که در سال 1990 جمعیت اسرائیل 8/3% افزایش داشته است که در سال 1989 این افزایش 6/1% بوده است . در آمار دیگری که از سوی روزنامه نیویورک تایمز منتشر شد تعداد مهاجران یهودی روس به فلسطین اشغالی در سال 1988 ، حدود 2231 نفر بود و در سال 1989 ،

11000 نفر و از اول ژانویه تا اول ماه مه سال 1990 ، تعداد 35000 نفر به اسرائیل مهاجرت کردند که طبق این آمار فقط 10000 نفر آنان در ماه مارس وارد فلسطین اشغالی شدند . آمار احتمالی یهودیان شوروی که در سال 1990 به فلسطین مهاجرت کردند بین 100000 تا 250000 نفر می باشد .

گفتنی است که از آغاز سال 1990 ، میزان مهاجرت یهودی شوروی به اسرائیل به شکل قابل ملاحظه ای افزایش یافت و از 5/15 درصد در سال 1989 به 5/90 درصد در سال 1990 رسید .

آمار دیگری حاکی است که در سال 1990 شمار یهودیان ، مهاجر از شوروی به اسرائیل ، 277,185 نفر از کل مهاجران در آن سال بود که 700,204 نفر بودند ؛ یعنی 5/90 درصد از کل مهاجران .

در بررسی سنی و عملی مهاجران که از سوی منابع مربوطه انجام شده ، حدود 71% از مهاجران یهودی اتحاد شوروی سابق در سالهای ذکر شده ( 90 - 89 ) در سن 15 سال به بالا قرار داشتند و حدود 35% از آنان دارای تخصصهای بالا بودند و 19نفر از آنان نیز جزو دانشمندان اتمی شوروی محسوب می شدند .

طبق آماری دیگر ، طی سالهای 91 - 1990 تعداد 360000 یهودی به فلسطین اشغالی مهاجرت کردند . از این تعداد 200000نفرشان از یهودیان شوروی بودند که در سال 1990 به فلسطین مهاجرت کردند . این مهاجرت عظیم و بی نظیر یهودیان شوروی به فلسطین اشغالی در سال 1369 ( 1990 ) از یک سو ناشی از انحلال و فروپاشی درونی و غیرمنتظره نظام سیاسی در شوروی و بروز بحرانهای اقتصادی و امنیتی بود که تا پیش از پیدایش پروسترویکا این نظام خلل ناپذیر به نظر می رسید و از سوی دیگر به سیاست آمریکا باز می گردد که درهای مهاجرت به آمریکا را تنها به روی یهودیان بست . اما این میزان دوباره رو به کاهش گذارد .

==ه - مرحله پنجم ( 1997 - 1991 ) : ==

از سال 1991 مهاجرت یهودیان روبه کاهش گذاشت و این کاهش در سال 1992 بیشتر شد .

در سال 1991 شمار یهودیان مهاجر روسی به اسرائیل به 839,147 نفر از کل شمار مهاجران - که 800,189 نفر بود - رسید . در سال 1992 ، عده مهاجران اتحاد شوروی به 600,118 نفر رسید که تنها 093,65 نفر از آنها به اسرائیل رفتند که 83 درصد از کل مهاجرت به اسرائیل در آن سال را - - که 057,77 نفر بود - - تشکیل می داد . میزان باقیمانده ، به کشورهای دیگری غیر از اسرائیل رفتند به طوری که 3/41 درصد به ایالات متحده و بقیه به دیگر کشورها ( به ویژه [[آلمان و اسرائیل ، ( روابط - )|آلمان]] ) مهاجرت کردند .

اسحاق [[پرز ، شیمون|پرز]] وزیر پذیرش مهاجران رژیم صهیونیستی اعلام کرد در سال 1991 حدود 170000 مهاجر یهودی جدید وارد اسرائیل شدند که از این تعداد 145000نفر از یهودیان شوروی بودند . وی اعلام کرد این تعداد در مقایسه با سال 1990 ، 23% کاهش داشته است . رئیس سازمان جهانی یهودیان در این رابطه اعلام کرد اسرائیل انتظار داشته است در سال 1990 ، 220000 یهودی شوروی به اسرائیل مهاجرت کنند .

این سازمان در رابطه با روند مهاجرت یهودیان در کشورهای [[اروپای شرقی و مسأله فلسطین ( کشورها - )|اروپای شرقی]] و تازه استقلال یافته شوروی اعلام کرد که 486نفر از یهودیان این کشورها در 26 دسامبر

1991 ، از راه دریا وارد اسرائیل شدند . این مهاجران با یک کشتی که یک سازمان مسیحی هوادار اسرائیل اجاره کرده بود وارد بندر [[حیفا ( شهر - ) |حیفا]] شدند . این اولین گروه از مهاجران یهودی بود که بعد از سال 89 از راه دریا وارد اسرائیل می شد . در سال 1992 تعداد مهاجران یهودی به 145000 نفر رسید در حالی که پیش بینی شده بود در این سال 400000 مهاجر یهودی به فلسطین اشغالی مهاجرت کنند .

در این مورد " سیمهادنیتس " مسئول مهاجرت در سازمان جهانی یهودیان اظهار داشت : کمتر از چهار هزار یهودی در ماه آوریل 1991 از کشورهای مستقل وارد اسرائیل شدند که این تعداد کمتر از نصف مهاجران در آوریل 1990 است . او اضافه کرد تعداد مهاجران یهودی در پایان آوریل 92 به 15000 نفر رسید ، که در مقایسه با ماههای آخر سال 1989 کاهش شدیدی داشته است .

در نتیجه تعداد کل مهاجران در سال 1992 حدود 60000 نفر بوده است در صورتی که طبق آمارهای موجود ، مشخص شده که در سالهای 90 و 91 به ترتیب 185 و 145 هزار نفر مهاجر روسی به اسرائیل وارد شده اند که این تعداد 20% کاهش میزان مهاجرت را نشان می دهد . اسرائیل امیدوار بود که مهاجران یهودی شوروی در نیمه دهه 90 جمعیت اسرائیل را تا میزان 51 بالا ببرند .

در زیر جدول شمار مهاجران یهودی اتحاد جماهیر شوروی و نسبت توزیع آنها میان اسرائیل و دیگر نقاط جهان ( از سال 1959 تا سال 1992 ) آمده است :