نمایش مبدأ برای خالدی ، حسین فخر


        

سیاستمداری از نخستین [[پیشگامان|پیشگامان]] نهضت فلسطین است . وی در [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] دیده به جهان گشود . تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در این شهر به پایان رسانید . سپس به دانشکده مسیحی سوری " دانشگاه آمریکای " در بیروت وارد شد و رشته پزشکی را به مدت 2 سال در آنجا تحصیل نمود . ولی به دلیل پیوستن به ارتش عثمانی موفق به ادامه تحصیل نشد . پس از پایان خدمت نظامی ، تحصیل طب را در دانشگاه مسیحی بیروت دنبال نمود و در سال 1916 از این دانشگاه فارغ التحصیل شد .

وی به دستگاه حکومت ملک فیصل اول در دمشق راه یافت و به عنوان پزشک حلب تعیین گردید . بعد از اینکه فرانسویها حکومت فیصل را در سال 1920 سرنگون ساختند ، به [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] مراجعت نمود و به عنوان معاون مدیرکل بهداری فلسطین برگزیده شد و تا سال 1934 در این سمت باقی ماند تا اینکه به دنبال کسب پیروزی در انتخابات شهرداری به عنوان رئیس شهرداری [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] تعیین گردید .

[[خالدی|خالدی]] در سال 1935 حزب اصلاح را بنیان نهاد و به عنوان عضو کمیسیون عالی عرب که در تاریخ 25 آوریل 1936 به ریاست [[حسینی ، محمدامین ( 1895 - 1974 ) |محمدامین حسینی]] تشکیل گردید ، برگزیدهشد . و یکی از رهبران فلسطینی بود که در سال 1937 توسط مقامات بریتانیایی دستگیر و به جزیره سیشل [[تبعید|تبعید]] شدند . و تا سال 1938 در [[تبعید|تبعید]] به سر برد سپس از جانب هیأت عربی فلسطین در کنفرانس میزگردی که در لندن تشکیل گردید و به دنبال آن [[کتاب سفید|کتاب سفید]] در سال 1939 انتشار یافت ( نک : لندن ، کنفرانس 1939 ) شرکت نمود .

[[خالدی|خالدی]] سمت دبیرکلی هیأت عالی عرب را عهده دار گردید و خواستار تاسیس بیت المال عرب برای تغذیه مالی فعالیت میهنی فلسطین شد . هنگامی که صهیونیستها دست به کشتار [[دیریاسین ( روستای - ) |دیریاسین]] زدند ( نک : [[دیریاسین ( روستای - ) |دیریاسین]] ، کشتار 1948 ) [[خالدی|خالدی]] هیأتی از سازمان صلیب سرخ بین المللی را برای خارج کردن اجساد شهدای عرب تا روستا همراهی نمود و ضمن تشکیل یک کنفرانس مطبوعاتی فضاحت این جنایت مذموم را فاش ساخت .

حسین فخری [[خالدی|خالدی]] تنها مقام بلندپایه ای بود که در سال 1948 در فلسطین باقی ماند و رهبری نهضت فلسطین را در جنگ 1948 از داخل برعهده گرفت . سپس در سال 1950 به عنوان محافظ اماکن مقدس برگزیده شد و در سال 1953 مقام وزرات خارجه اردن را در کابینه فوزی ملقی عهده دار گردید ، علاو بر این به عنوان عضو مجلس اعیان اردن انتخاب شد و بار دیگر مسئولیت وزارت خارجه را در کابینه سمیرالرفاعی ( 1955 ) برعهده گرفت . بعد از استعفای دولت سلیمان نابلسی در تاریخ 15/4/1957 مقام نخست وزیری به وی واگذار گردید . ولی وزارت او بیش از یک هفته دوام نیافت .

[[خالدی|خالدی]] پس از این جریان به منزل خود واقع در اریجا مراجعت کرد و مشغول مطالعه شد . و ضمن تالیف کتابی تحت عنوان " نهضت عربی " به داستان " نهضت " اثر لیون اوریس نویسنده صهیونی امریکایی الاصل پاسخ داد . همچنین ضمن درج مقالاتی در روزنامه الجهاد چاپ [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] ، پیمان بغداد را شدیدا مورد انتقاد قرار داد .

وی در فوریه 1962 در بیمارستان السلط درگذشت ، و در [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] به [[خاک|خاک]] سپرده شد ، و یادداشتهایی پربار ، دو جلد کتاب و تعداد زیادی مقاله از خود به جا گذاشت .

==مأخذ : ==
#عودات ، یعقوب : '''''من أعلام الفکر و الادب فی فلسطین''''' ، عمان 1976 .