کفار عصیون ( نبرد - )

کفار عصیون یکی از مجموعه مستعمراتی است که صهیونیستها در مناطق استراتژیک ایجاد نموده اند و بر سر راه بیت المقدس - - بیت اللحم - - الخلیل اشراف داشته است . آن را بدین دلیل ساختند تا بتواند نقش نظامی از زمان صدور قطعنامه تقسیم در سال 1947 ایفا کند . صهیونیستهای کفار عصیون بنایی متعلق به یک کلیسای ارتدوکس را که موجب نزدیک شدن آنها به راه شد اشغال نموده و از آنجا شروع به تیراندازی به سوی اتومبیلهای راه گذر عرب نمودند .

اتومبیل کنسول عراقی یکی از ماشینهایی بود که صهیونیستهای کفار عصیون در تاریخ 13/1/1948 آن را مود اصابت قرار دادند . حدود دو هزار نفر از مبارزان مناطق الخلیل و بیت المقدس و بیرسبع جمع شده و با کمک آن مقداری از سلاحهای سبک و عادی که در اختیار داشتند به این مستعمره هجوم بردند . ولی به دلیل عدم فرماندهی و نظم و نیز نداشتن نقشه صحیح ، به هدف خود نرسیدند و 14 نفر شهید و 24 مجروح بر جای گذاشتند .

ولی مبارزان منطقه الخلیل گاه گاهی به تبادل آتش با مستعمره می پرداختند و در 3/2/1948 یک گروه صهیونیست که از کفار عصیون خارج شده بودند و به سوی بیت المقدس می رفتند توسط این مبارزان مورد هجوم واقع شده و دو ماشین از آنها را آتش زده و دو نفر صهیونیست را کشته و دو تن دیگر را مجروح کردند .

این گروه راه نجاتی نداشت تا اینکه افرادی از ارتش انگلیس به کمک آنها شتافتند سپس جنگی وحشتناک در نزدیکی بیت لحم در 28/3/1948 روی داد که

جنگجویان عرب در آن جنگ بر سر راه یک گروه از بیت المقدس به طرف کفار عصیون می آمد ، مانع ایجاد کردند .

ولی صهیونیستهای این منطقه ( مستعمره ) از شروع ماه مه 1948 بر خصومت و دشمنی خویش افزودند به طوری بخشی از این جاده را اشغال کردند . این جاده ، شریان حیاتی ارتش اردن بود که مهمات و سلاحهای خود را از انبارهای ارتش انگلیس در از کانال سوئز دریافت می کرد ، هنگامی که یکی از لشکرهایش نگهبانی از غزه و رفح را به عهده گرفت به ناچار آزادی عبور و مرور می بایستی وجود می داشت .

به همین دلیل هنگامی که صهیونیستهای کفار عصیون در شش ماه مه متعرض یک کاروان عرب شد که دارای نگهبان بود و به سوی الخلیل در حرکت بود ، یک گروه از ارتش اردن در آن محل حاضر شده و کفار عصیون و آنچه از مستعمرات که در اطراف آن بود را زیر آتش شدید گرفته و صهیونیستها مجبور به مراجعه و عقب نشینی شدند اما روز بعد دوباره برگشتند و متعرض به یک کاروان نظامی دیگری شدند که از الخلیل می آمد .

از این رو شش زره پوش اردنی و یک گروه سرباز پیاده نظام به همراه سه قبضه خمپاره انداز سه اینچی مانع راه آنان شدند . این نیروی اردنی به دیر شعار هجوم برده و شهرک کفار عصیون را از شمال و شرق و جنوب محاصره کرده و آن را زیر آتش شدید گرفت ، سپس بازگردید . ولی صهیونیستها به دشمنی خویش و تعرض به اتومبیل های اعراب چه اتومبیل های شخصی و چه نظامی ، ادامه دادند .

در تاریخ 13/5/1948 یک مجموعه از جنگجویان و دو گروه پیاده نظام و زره پوشهایی از ارتش اردن که چهار قبضه خمپاره انداز سه اینچی داشتند به کفار عصیون و مجموعه مستعمرات سه گانه دارای حصار دیگر که در نزدیکی آن بودند ، هجوم بردند . صهیونیستها شروع به ارسال نیروی کمکی به مستعمرات ذکر شده نموده و سربازانشان را با چتر به مناطق پایین فرستادند . ولی مبارزان ارتش اردن و جنگجویان منطقه الخلیل با پایداری و ثبات پیشروی کرده برخلاف مقاومت شدیدی که می شد ، شکافها و رخنه هایی در سیم های خاردار و میدانهای مین که در اطراف مستعمرات ایجاد کردند . ابتدا هجوم بر مستعمره اصلی یعنی کفار عصیون متمرکز شد و مستعمرات دیگری که بر آن احاطه داشتند به محاصره درآمدند .

در پایان هر چهار مستعمره سقوط کرده و 287 صهیونیست اسیر و 200 نفر دیگر کشته شدند و اما تلفات ارتش اردن 14 شهید بود و تعداد زیادی از جنگجویان ومردم اهالی به خاطر عدم پرهیز از میدانهای مین شهید شدند . بدین صورت ، راه بیت المقدس - الخلیل ایمن گشت .

مآخذ :

1. العارف ، عارف : النکبة ، بیروت 1956 .
2. گلوپ ، جون : سرباز با عرب ( انگلیسی ) ، لندن 1969 .