مسجدالاقصی ( به آتش کشیدن - )

از زمانی که اسرائیل پس از جنگ 1967 بخش شرقی شهر عربی بیت المقدس را اشغال کرد راه تلاشهای بی وقفه در جهت یهودی سازی تمامی این شهر مقدس و بی احترامی به تمدن و میراث فرهنگی عربی اسلامی و مسیحی را پیمود و با تغییر نشانه ها و علائم این شهر به مبارزه طلبی با احساسات مؤمنین به این دو دین بزرگ آسمانی برخاست . این امر در مجامع بین المللی به ویژه با صدور قطعنامه های مختلف از طرف سازمان ملل متحد بارها محکوم شده است .

مسجدالاقصی اولین قبله مسلمانان و سومین حرم شریف پس از حرمین شریفین یکی از مهمترین اهداف اسرئیلیها در این حملات توهین آمیز می باشد . جوانان اسرائیلی با نفوذ در صحن مسجدالاقصی و رقص و آوازخوانی و برپایی محافل و جشنهای سکسی و تعرض به نمازگزاران مسلمان که در آنجا نماز می خوانند همواره به اهانت به این مکان مقدس ادامه داده اند .

در تاریخ 21/8/1969 به آتش کشیدن مسجدالاقصی به نحوی که دور بودن مقامات اسرائیلی از آن غیرممکن می نماید ، انجام پذیرفت . این مقامات بلافاصله پس از پدیدار شدن آتش ، آب حرم را قطع کرده و از تلاشهای هموطنان عرب و ماشینهای آتش نشانی که از شهرکهای عربی به سوی آتش شتافته بودند جلوگیری کردند . در صورتی که از جان گذشتگی هموطنان عرب نبود آتش نزدیک بود که گنبد مسجد مبارک را هم فرابگیرد .

این هموطنان - - مسیحی و مسلمان - - با عبور از کمربند امنیتی و محاصره ای که نیروهای پلیس اسرائیل به دور مسجد به وجود آورده بودند توانستند آتش را خاموش کنند . با این حال ، حریق ، منبر مسجد را در خود فرو برد و آتش در پشت بام جنوبی مسجد شعله ور شد و سقف سه رواق و بخش بزرگی از قسمت جنوبی را فرا گرفت .

اسرائیل از ابتدای کار دلیل آتش سوزی را اتصال برق عنوان نمود . اما گزارشهای مهندسان عرب به روشنی آشکار ساخت که آتش سوزی به دست افرادی جنایتکار و با تصمیم و نقشه قبلی انجام پذیرفته است . این موضوع حکومت اسرائیل را ناچار ساخت تا ادعا کند که جوانی استرالیایی به نام " دنیس مایکل ولیم موهان " 28 ساله که چهار ماه قبل از آتش سوزی وارد فلسطین اشغالی شده این

جنایت را مرتکب گردیده است .

مردم گمان می رفت که رژیم صهیونیستی این شخص را دستگیر کرده و در آینده ای نزدیک محاکمه کند . اما هنوز مدت زیادی نگذشته بود که مقامات اسرائیلی اعلام داشتند که دنیس ، دیوانه بوده و او را آزاد نمودند .

جهان عرب و اسلام با هیجان و شدت تمام اینجنایت شرم آور عمدی در مورد یکی از مهمترین مکانهای مقدس مسلمین جهان و یکی از بارزترین نشانه های فرهنگی انسانی را محکوم نمود و از شورای امنیت سازمان ملل تقاضا نمود مقدمات تحقیق در مورد این جنایت فراهم کند . بیاناتی که در مقابل این شورا ایراد شده نمایانگر خشم جهان از این عمل شرم آور بود . این شورا در تاریخ 15/9/1969 در نشست 1512 خود [[آتش‌سوزی مسجدالاقصی ( قطعنامۀ 271 شورای امنیت مورخۀ 15 سپتامبر 1969 راجع به - )|قطعنامه 271]] ( 1969 ) را صادر نمود و اسرائیل را به دلیل آلوده سازی هتک حرمت مسجدالاقصی محکوم کرد و از اسرائیل خواست تمامی تدابیری که در جهت تغییر وضعیت قدس وضع شده را لغو نماید .

در مقدمه این قطعنامه آمده است که شورای امنیت " ناراحتی و نگرانی خود را به دلیل ضرر زیادی که آتش سوزی در روز 21/8/1969 به مسجدالاقصی - - تحت اشغال نظامی اسرائیل - - وارد ساخته ابراز داشته و خسارتی را که در نتیجه این ضرر به فرهنگ انسانی وارد آمده است درک می کند .

شورای امنیت پس از یادآوری قطعنامه های خود و مجمع عمومی در رابطه با رد اقدامات اسرائیل که در وضعیت شهر بیت المقدس اثر گذارده و با تأکید اساسی بر عدم قبول استیلا بر زمینها به وسیله جنگ نظامی مقرر داشت که " هرگونه تخریب یا آلوده سازی اماکن مقدس یا ساختمانها یا مراکز و محل های دینی بیت المقدس یا هرگونه تحریک و توطئه به منظور انجام این گونه اعمال ، ممکن است امنیت و صلح بین المللی را به شدت مورد تهدید قرار دهد .

شورای امنیت همچنین گفت که عمل حفاری و آلوده سازی مسجدالاقصی موجب می شود تا اسرائیل شدیدا از زیر گذاردن قطعنامه هایی که شورای امنیت و مجمع عمومی در مورد بیت المقدس صادر نموده منع شده و تمامی اقدامات و اعمالی که به منظور تغییر این شهر مقدس به کار گرفته است باطل کند .

قطعنامه شماره 271 اسرائیل را به پایبندی دقیق به متون موافقتنامه های ژنو و قانون بین المللی که اشغال نظامی را رد می کند فراخواند . این شورا همچنین اسرائیل را از کارشکنی در انجام وظایف شورای عالی اسلامی بیت المقدس بر حذر داشت . از جمله درخواست همکاری شورای اسلامی از دولتهایی که اکثریت مردشان مسلمان بوده و یا درخواست همکاری از جوامع اسلامی در موارد متعلق به نقشه هاو برنامه های این شورا به منظور حفاظت و تعمیر و اصلاح اماکن مقدس اسلامی در بیت المقدس .

شورای امنیت عدم تعهد اسرائیل قطعنامه های گذشته که از طرف مجمع عمومی آن سازمان صادر شده را محکوم کرده و او را به اجرای متون این قطعنامه ها تشویق نمود .

در آخر شورا بار دیگر تأکید کرد در صورتی که اسرائیل به پیامهای او پاسخ ندهد و یا پاسخ منفی بدهد اقدامات دیگری را بر ضد اسرائیل در نظر می گیرد و جلسه دیگری تشکیل خواهد داد . شورای امنیت همچنین از دبیرکل سازمان ملل خواست تا پی گیر نحوه اجرای این قطعنامه شود و در اولین فرصت ممکن گزارشی را به شورای امنیت ارائه نماید .

این قطعنامه شورای امنیت ( شماره 271 ) با اکثریت 11 رأی مثبت و بدون مخالفت و با رأی ممتنع چهار کشور از جمله ایالات متحده صادر شد . این امر نشانگر پافشاری آمریکا در حمایت بدون حد و مرز اسرائیل - - حتی در صورتی که تمامی اعضای جامعه بین المللی بر ضد آن باشند - - بود .

دبیرکل سازمان ملل متحد چندین گزارش به شورای امنیت ارائه نمود و در آنها صراحتا تأکید کرده بود که اسرائیل با تغییر دادن نشانه های شهر بیت المقدس و وضعیت قانونی و فرهنگی آن به مخالفت و مبارزه با قطعنامه های سازمان ملل متحد و تحریک احساسات مردم جهان متمدن پافشاری می کند . در برخی از قطعنامه های جدید که مجمع عمومی سازمان ملل متحد و شورای امنیت و بسیاری از

سازمانهای بین الملل صادر نمودند اسرائیل مورد محکومیت قرار گرفت .

مآخذ :

1. گزارش دبیرکل سازمان ملل متحد پیرامون مجتمع در مسکونی بشری سند سازمان ملل A/34/53 تاریخ 26/10/1979 .
2. گزارشهای دبیرکل سازمان ملل متحدS/9149, - قطعنامه های سازمان ملل متحد .
3. A6793, S/10/24, S/9537 ,S/8164در مورد فلسطین و درگیری اعراب و اسرائیل .
4. المنظمة العربیة للتربیة و الثقافة و العلوم ، ملف القدس ، ( سازمان عربی تربیت و فرهنگ و علوم - پرونده قدس ) 1977 .