رفاعی ، سمیر ( 1901 - 1965 )
یکی از نخست وزیران اردن . در شهرک مرجعیون واقع در جنوب لبنان تولد یافت . پدرش طالب الرفاعی از اهالی روستای معین زیتون تابع شهرستان صفد در زمان حکومت عثمانی به کار اداری اشتغال داشت . سمیر تحصیلات ابتدائی و متوسطه خود را در " مدرسه امریکائیها " در صیدا به پایان رسانید ، درس حقوق را بدون کمک استاد آموخت و زبان انگلیسی را به خوبی فرا گرفت .
دوران جوانی خود را در شهر صفد سپری کرد و فعالیت چشمگیری در انجمن جوانان این شهر از خود نشان داد . سپس در زمان قیمومیت بریتانیا به عنوان کارمند در دولت فلسطین به اشتغال پرداخت . در سال 1924 به امارت شرقی اردن عزیمت کرد و به عنوان دبیرکل دولت آن کشور تعیین گردید و بالاخره در مراکز اداری و پستهای وزارتی سمتهائی را دارا شد .
سیمر رفاعی در سال 1944 نخست وزارتخانه خود را در دوران امیرنشینی تشکیل داد . همچنین در سال 1947 نخستین کابینه خود را در دوران پادشاهی تشکیل داد . و طی سالهای1950 و 1956 ریاست دولت را عهده دار گردید .
در سال 1957 در کابینه ابراهیم پاشا به عنوان معاون نخشت وزیر و وزیر امور خارجه شرکت کرد و نقش اصلی را در تدوین قانون اتحاد عربی بین عراق و اردن ایفا نمود . هنگامی که وزرات اتحاد در سال 1958 تشکیل گردید ، ملک حسین ، مأموریت تشکیل کابینه را در تاریخ 18/8/1958 به سیمر الرفاعی محول کرد . و او در سال 1963 ششمین و آخرین کابینه خود را تشکیل داد .
سمیر الرفاعی از جمله کسانی بود که منشور جامعه کشورهای عربی را در تاریخ ( 22/3/1945 ) به نیابت از طرف اردن ایفا کردند . وی روابط صمیمانه ای با دولتمرادان چند کشور عربی برقرار ساخت . و بخشی از تلاشهای خود را به قضیه فلسطین اختصاص داد و به همین منظور بارها به چند کشور عربی مسافرت کرد .
سمیر رفاعی فردی مطلع و پرمطالعه بود ید طولائی در قانون گذاری و تدوین قوانین در اردن داشت . مقالات متعددی در برخی از مجلات پرتیراژ خارجی منتشر ساخت و دارای یادداشتهای مطولی است که به زبان انگلیسی نوشته ولی هنوز منتشر نشده است .
مأخذ :
- الموسوعة الفلسطینیة : سمیر الرفاعی ، جلد دوم ، 1984 .
