داویه ( سازمان - )

سازمانی صلیبی است که در سال 513 ه/1119 تأسیس شد و دو گروه ضدهم را با یکدیگر جمع می کرد : رهبانیت و سربازی : اعضاء آن در قرون وسطی با نام " سواران فقیر مسیح " یا " سواران هیکل " شناخته می شدند . تاریخ نویسان عرب جنگهای صلیبی آنان را " داویه " نامیدند . هدف این سازمان همچون اسبتاریه آن پناه دادن به حجاج مسیحی در درمانگاه و درمان و حمایت از آنها بود .

تاریخ داویه با تاریخ جنگهای صلیبی درهم آمیخته است ( نک : فرنگیان ) این سازمان نیاز کلیسا را به جنگجویان تأمین کرد . کلیسا آنها را برای جنگهائی که میان مسلمانان و صلیبیها روی می داد می خواست . از داویه در نبردهای عسقلان و غزه و داروم و رمله و دمیاط و منصوره یاد شده است . سواران داویهبه تعصب و خشونت در جنگ معروف بودند . پس از اعلام اصلاحات پنجگانه که توسط پاپ نیکلای چهارم و پاپ کلمان چهارم اعلام شد خشکی و تعصب اینان افزایش یافت . هدف از این اصلاحات تحکیم پیوند میان دستگاه پاپ و سازمانهای نظامی راهبان و افزایش نظارت برآنها بود . از این رو پاپ مارتان چهارم بنا به سفارش ریمون دلیل ( یکی از سواران اولیه سازمان اسبتاریه که بعدها قدیس اعلام شد ) کوشش کرد داویه و اسبتاریه را با هم متحد کند ، اما کوشش او نافرجام ماند .

این سازمان محبوبیت مردمی زیادی میان مسیحیان غربی داشت و سیل بخششها و هدایا به سوی آن سرازیر شد تا آنکه تبدیل به یکی از ثروتمندان مؤسسه های آن زمان شد . این سازمان املاک و زمینهای زیادی را خریداری کرد و قلعه های زیادی را ساخت که برخی از آنها هنوز هم در بعضی از شهرها و بخشهای فرانسه به جا مانده است . هم چنین فعالیتهای ساختمانی و عمران زیادی را در کشورهای دور از آتش جنگ با مسلمانان انجام داد . ثروت فراوانی که این سازمان اندوخته بود به آن امکان داد تا نمایندگیها و دارالتجاره صراف خانه های زیادی در شرق و غرب ایجاد کند ، تا جائی که " صراف خانه پاپها و شاهان و شاهزادگان " شد . ولی این ثروت کینه مردم و حاکمان را برانگیخت و یکی از دلایل ازهم پاشیدگی سازمان شد .

فروپاشی مملکت لاتین در شرق و آزادسازی عکا در سال 690 ه/1291 در جلو انداختن فاجعه ای که داویه به آن دچار شد تسریع کرد ( نک : عکا ، مملکت صلیبی ) . اینها زمانی که تشکیلات آنها ضعیف گشت در فرانسه جمع شدند ولی زمینه در آنجا برای آنها مساعد نبود . فیلیپ لوبیل شاه فرانسه نیاز شدیدی به پول داشت و چون اینها در جنگ کونتریه با فلامنها ( 702 ه/1302 م ) با او جنگیده بودند ، دستور داد تا بازماندگان آنها دستگیر شوند و به زندان افکنده شوند . پس از آن قلعه و برجهای آنان را که گنجها و مدارک و دارائیهای آنها در آن نهاده بود تصرف کرد . سپس آنها را به دادگاههای تفتیش عقاید دومنیکنها سپرد که در بازپرسی آنها را زیر شکنجه هایی گوناگون قرار دادند تا به بعضی از جنایتهای واقعی خود اعتراف کردند . نیز به گفته تاریخ نویسان غربی به تهمتهای دروغین و بی موردی که به آنها نسبت داده شد ، اقرار کردند . پایان بخش این گرفتاری ها فرمانی بود که پاپ کلمان پنجم در سال 712 ه/1312 م به تشویق شاه فیلیپ صادر کرد و سازمان را در همه جای اروپایی مسیحی لغو کرد . هرکس که لباس اینان را به تن می کرد به محرومیت محکوم می شد . در آخر رئیس کل آن ژاک در مولای را زنده زنده سوزاندند .

مآخذ :

1. Charpentier, J : L'ordre des Templiers, Paris 1944.
2. Melille, M. : La Vides Templiers, Paris 1963.
3. Ollivier, o. : Les Templiers, Paris 1960.
4. Revne Archeologin : Les Templiers ces in connus,

Paris 1972.