کرملیت ( دیر - )

از دانشنامه فلسطین
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۱۴ توسط Wikiadmin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


راهبه های کرملیتی منسوب به کرمل هستند . در قرن شانزدهم میلادی ، قدیسه اسپانیایی ، تریزیا أخیلیة به تجدید رهبانیت آنها پرداخت . این راهبه ها در فلسطین چهار دیر دارند که اولین آنها در قدس بر کوه زیتون در جنوب کلیسای صعود و نزدیک مکانی که در قدیم معروف به کلیسای " الیونا " بوده قرار دارد . این ا سم ( الیونا ) در زبان یونانی به معنای کوه زیتون است .

در این مکان غاری وجود دارد که متقدمین مسیحی با بزرگترین گرامیداشت آن را مخصوص یادبود جلوس حضرت مسیح قرار دادند . در کوه زیتون قبالة معبد است ( مرقس : 13 - 3 ) در آخرین هفته حیاتش و تعلیمش به بعضی از شاگردانش در آنجا ، آنچه که متعلق به ویرانه أورشلیم آینده و نهایت جهان است و آنچه که واجب می کند بر مؤن شب زنده داری را می آموخت .

این یادبود ، هیلانه قدیسه یا کنستانتین را مقیم آنجا ساخت تا اینکه این مکان را بین سالهای 326 و 333 به کلیسای باشکوه سومی که جنب کلیسای قیامة و کلیسای مهد قرار دارد مزین سازد . این کلیسا بر شهر قدس اشراف داشت و صعود و تعالیم حضرت مسیح را جاودان می ساخت و غاری که در آن وجود داشت به یک کلیسای درجه پایین تبدیل شد که در آن اسقفهای قدس دفن می شدند . با گذشت زمان بر کلیسا در زمان صلیبی ها ( یعنی در سال 1152 میلادی ) در آن مکان کلیسای دیگری بنا شد که صلیبی ها به آن لقب کلیسای پدر ما دادند به یادبود نماز الهی که حضرت مسیح در این مکان آن را تعلیم داد . ولی این کلیسا دوامی نیافت .

در سال 1868 میلادی این مکان را یک فرمانروای زن فرانسوی خریداری کرد و در سال 1874 م در آن یک دیر و یک کلیسا ساخت و آن دو را به راهبه های کرملیه محصنه داد و در سمت غربی کلیسا دستور ساخت رواقهایی را داد که بر روی دیوارهای آن نماز " پدر ما که در آسمانهاست " به زبانهای متعدد نوشته بود .

در سال 1910 - 1911 حفاریها از بقایای کلیسای یونا و غار مذکور پرده برداشت سپس کلیسای جدیدی بر روی آن بنا شد .

هر روز کرملیت شاهد زائرانی است که به کلیسای راهبه های کرملیه و آثار مجاور آن می آیند تا در نماز روزانه راهبه ها شرکت کنند که به خاطر عالم انجام می شود و اینکه مقام نمازی را که مسیح تعلیم نمود روزی برای شاگردانش ، یادآور شوند .

مآخذ :

  1. Bagatti, B. : L'Eglise delaCirconcision, Jerusalem 1965.

Bagatti, B. : L'Eglise de la Gentilite en Palestine, Jerusalem 1965.

Briand, J. : Guide de Terre Sainte, erusalem 1979.