صلح مرحله ای ( طرح شورای - )

از دانشنامه فلسطین
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۰۹ توسط Wikiadmin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


این طرح از چند مرحله تشکیل شده است :

در مرحله اول که پنج سال به طول می انجامد ، عملیات تروریستی متوقف می شود ؛ و پیش از آنکه اسرائیل از یک وجب از زمین خود عقب نشینی کند ، باید آرامش در اسرائیل حاکم شود . این امر فضایی مناسب را برای حل و فصلهای همیشگی فراهم می کند .

  • این طرح همه نیازهای امنیتی اسرائیل را برآورده می کند .

اکنون فرصت خوبی برای عربها فراهم شده است که باید از آن استقبال کنند ، زیرا این طرح به خواسته های آنها پاسخ می دهد . مؤید این امر واکنشهای مثبتی است که تاکنون از رهبران فلسطینی و طرفهای عربی مشاهده شده است . اگر فلسطینیان این طرح را رد کنند ، فرصت تشکیل کشوری فلسطینی را از دست می دهند و موقعیت اسرائیل در جهان تقویت می شود .

الف - فرضیه های اساسی :

  • رکود سیاسی خطر بزرگی برای اسرائیل محسوب می شود .
  • قرارداد صلح در صورتی که با اعتماد متقابل همراه نباشد ، خطرش از رکود سیاسی کمتر نیست . از این رو پیش از بستن قرارداد صلح ، باید فضایی از اعتماد متقابل ایجاد گردد .
  • قرارداد صلح باید ضامن تدابیر امنیتی دراز مدت برای اسرائیل باشد ، در صورتی که قرارداد صلح محترم شمرده نشود ، امکان بازگرداندن وضع به حالت سابق وجود داشته باشد .
  • این قرارداد باید هم با کشورهای عربی و هم فلسطینیان بسته شود ، زیرا نمی توان این دو را از همدیگر جدا کرد .

ب - اصول طرح :

برای ایجاد اعتماد متقابل ، دولت اسرائیل متعهد می شود که پنج سال پس از اعلام خودمختاری ، با ایجاد تغییرات جزیی در مرزها ، از زمینهای کرانه باختری و نوار غزه عقب نشینی کند و با تشکیل کنفدراسیون اردنی - - فلسطینی یا کشوری فلسطینی در این مناطق مخالفت نورزد . پارلمان اسرائیل رسما این تعهد را تصویب خواهد کرد . این تعهدات در صورتی الزامی است که عربها در خلال این پنج سال به کلیه شرایط زیر پاسخ مثبت بدهند :

  • دولتهای عرب پایان حالت جنگ با اسرائیل ، از جمله لغو تحریم و توقف تروریسم و... را اعلام می کنند .
  • رهبری فلسطینی داخل و خارج سرزمینها ( اشغالی ) توقف انتفاضه و تروریسم بر ضد اسرائیلی ها و یهودیان داخل و خارج اسرائیل را اعلام می کند و عملاً نیز به آن پایبند می شود .
  • فلسطینیان داخل سرزمینها ( اشغالی ) و خارج از آن اسرائیل را به رسمیت می شناسند . حق بازگشت به داخل کشور اسرائیل را منتفی می دانند .
  • اسرائیل ، پیش از پایان یافتن دوره پنج ساله که باید پایبندی به شرایط یادشده در آن اثبات شود و بدون امضای قرارداد صلح با تک تک کشورهای عربی ، از سرزمینهای ( اشغالی ) عقب نشینی نمی کند .

برخی از شرایطی که باید در قرارداد صلح گنجانده شود :

قرارداد صلح با کشورهای عربی :

قرارداد صلح با هر یک از کشورهای عربی در برگیرنده تدابیری در مورد منابع آبی ، نقاط مرزی ، جهانگردی ، بازرگانی ، صنعت و مسائلی از این قبیل خواهد بود . ( حتی در صورتی که سوریه این شرایط را رعایت نکند ، اسرائیل باز هم به قرارداد صلح پایبند می ماند ، اما مذاکره در مورد بلندیهای جولان به پایبندی سوریه به این شروط موکول می شود . )

ج - قرارداد صلح با کشور فلسطین :

  • مشکل آوارگان حل نمی شود مگر در خارج از مرزهای اسرائیل .
  • دولت فلسطین در ده سال اول تشکیل خود حق تشکیل ارتش را ندارد .
  • در 10 سال اول تشکیل دولت فلسطین ، در صورتی که ارتش بیگانه ای به اجبار یا با رضایت وارد این کشور شود ، اسرائیل حق دارد ارتش خود را وارد کشور فلسطین کند .
  • برای جلوگیری از تحرکات نیروهای احتمالی مخالف در کشور فلسطین برضد اسرائیل ، تدابیر مشترک دفاعی اتخاذ می شود .
  • در پنج سال اول تشکیل دولت فلسطین ، نیروی بازدارنده محدودی از ارتش اسرائیل در امتداد رود اردن مستقر می شود .
  • در پنج سال اول تشکیل کشور فلسطین ، هواپیماهای اسرائیلی اجازه دارند که پروازهای شناسایی بر فرار کشور فلسطین انجام دهند .
  • ساکنان آبادی های یهودی نشین وضعیت و آیندهخود را در سایه واقعیت سیاسی جدید مشخص می کنند .
  • تغییرات مرزی جزئی ، علاوه بر موارد دیگر ، شامل حومه شهر قدس نیز می شود .
  • در غرب و شرق شهر قدس ، انتخابات شهرداری ها جداگانه برگزار می شود .
  • اماکن مقدس را نمایندگان هر یک از ادیان سه گانه اداره می کنند .

د - ضمانتهای اجرایی قرارداد صلح :

  • ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی ( پس از برقراری روابط دیپلماتیک با اسرائیل ) ضامن اجرای قرارداد صلح از هر دو طرف هستند و با بروز اختلاف نظر میان طرفین نقش میانجی را ایفا می کنند .
  • از ایالات متحده خواسته می شود که موافقتنامه های نظامی را با اسرائیل امضا کند .

مأخذ :

  1. روزنامه اسرائیلی " هاآرتس " مورخه 7/6/1998 .