نوارغزه ( اسکان یهودیان در - ): تفاوت بین نسخه‌ها
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۱۷
حرکت اسکان یهودیان در نوار غزه توسط رژیم صهیونیستی با دو مشکل اساسی روبه رو شد یک تراکم جمعیت زیاد و دیگری کم بودن زمینها زراعی مفید برای اسکان ، زیرا همه زمینهای مفید زراعی نوار غزه بهره برداری شده بودند .
به همین خاطر مقامات اسرائیلی کوشیدند تا تراکم جمعیت را با تخلیه اردوگاههای پناهندگان به دلیل بازسازی و ایجاد راههای وسیع در آن ، کم کنند . کاری که به کوچاندن ساکنان اردوگاهها و جای دادنشان در مناطق خارج از نوار غزه ( کرانه غربی و مناطق موازی سینا ) منجر شد .
اسکان یهودیان در نوار غزه ، به ویژه جنوب شهر غزه و در حاشیه ساحلی شمال عریش متمرکز شد . این اقدام با آغاز دهه هفتاد آغاز شد زیرا فضای امنیتی در نوار غزه بلافاصله بعد از ژوئن آماده اسکان نبود . اولین نقطه در
ناحال در سال 1970 برپا شد . بعد از آن به شهرک کفار دروم تبدیل شد .
در پایان دوره حاکمیت حزب کارگر پنج شهرک در جنوب شهر غزه به خاطر دور نگهداشتن نوار غزه از سینا و ایجاد ارتباط جغرافیایی بین شهرکهای نوار غزه و مناطق مشرف رفح ( العریش ) برپا شده . اما در دوره حاکمیت حزب لیکود شش شهرک دیگر در نوار غزه ایجاد شد . روزنامه های اسرائیلی ذکر کردند که شهرک جدید در منطقه بیت لاهیا در زمینی به مساحت چهار هزار جریب برپا شده است ولی نام این شهرک را ذکر نکردند .
مأخذ :
- هیئة الموسوعة الفلسطینیه ، الموسوعة الفلسطینیة ، " الاستیطان الصهیونی ، بعد 1967 " جلد اول ، ص 226 .
