نمایش مبدأ برای کمپ دیوید دوم ( مذاکرات - 2000 )


        

ایالات متحده آمریکا پس از شکست دور جدید مذاکرات صلح اسرائیل و تشکیلات خودگردان تمام سعی و تلاش خود را بر آن داشت تا با برپایی اجلاس سران آمریکا ، اسرائیل و تشکیلات خودگردان به مذاکرات صلح تحرک تازه ای بخشد . پس از شکست آخرین دور مذاکرات اسرائیل و فلسطین که در واشنگتن انجام شد ، بیل کلینتون رئیس جمهور آمریکا با اعزام مادلین آلبرایت وزیر امور خارجه و دنیس راس هماهنگ کننده روند صلح قصد داشت که زمینه های اجلاس سران را در آمریکا فراهم نماید .

پس از بازگشت مادلین آلبرایت و دنیس راس به آمریکا ، مطبوعات جهان اسرائیل و یاسر [[عرفات ، یاسر|عرفات]] رئیس تشکیلات خودگردان به منظور از سرگیری مذاکرات صلح و پایان دادن به اختلافات روز سه شنبه ( 21 تیرماه 1378/11 ژوئیه 2000 ) در کمپ دیوید آغاز می گردد . ( رادیو اسرائیل 16/4/1379 - 6 ژوئیه 2000 )

پیش از شروع اجلاس سران در کمپ دیوید ، مذاکره کنندگان ارشد رژیم صهیونیستی و تشکیلات خودگردان روز یکشنبه ( 19 تیرماه 1378/9 ژوئیه

2000 ) با یکدیگر دیدار کردند . در این نشست احمد [[قریع ، احمد ( ابوعلا ) |قریع]] رئیس پارلمان تشکیلات خودگردان فلسطین و شلوموبن عامی وزیر امنیت داخلی اسرائیل بدون تعیین دستور کار با یکدیگر ملاقات کردند و بر سر موضوعهای اساسی که مورد اختلاف دو طرف است ، از جمله وضعیت نهایی [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] ، [[حق|حق]] بازگشت آوارگان و آینده شهرکهای یهودی نشین در کرانه باختری و نوارغزه ، به تبادل نظر پرداختند . ( خبرگزاری فرانسه ، 20/4/1379 - 10 ژوئیه 2000 )

علاوه بر آن هیأت دیگری نیز به سرپرستی صائب [[عریقات ، صائب|عریقات]] وزیر امور داخلی حکومت خودگردان و عودید عیران سفیر اسرائیل در اردون با یکدیگر دیدار و درباره مراحل انتقالی از جمله مرحله سوم عقب نشینی گفت وگو نمودند . ( جروزالم پست ، 21/4/1379 - ژوئیه 20009 )

آستانه اجلاس در دیداری که بین مادلین آلبرایت ، شلومن بن عامی و احمد [[قریع ، احمد ( ابوعلا ) |قریع]] انجام گرفت مقرر گردید مذاکرات کمپ دیوید در چارچوب دو هیأت انجام شود . هیأت عالی رتبه با شرکت یاسر [[عرفات ، یاسر|عرفات]] و ایهود [[باراک ، ایهود|باراک]] که در زمینه های بسیار مهم مانند سرنوشت شهرکهای یهودی نشین در مناطق فلسطینی ، آینده قدس ، سرنوشت آوارگان فلسطینی و هیأت دوم به سرپرستی عودید عیران و صائب [[عریقات ، صائب|عریقات]] به مسائلی همچون منابع آبی ، حفظ محیط زیست و موضوعهای اقتصادی بپردازند . ( رادیو اسرائیل ، 17/4/1379 - 7 ژوئیه 2000 )

اسرائیل در تمام دو روز مذاکرات مقدماتی که جهت فراهم آوردن فضای مناسب برای نشست سه جانبه به منظور دستیابی به یک راه حل و توافق برگزار گردید به فلسطینیان فشار وارد می کرد و سعی داشت بر دو قطعنامه 242 و 338 سازمان ملل متحد سرپوش گذارد و آن را به مرحله اجرا نگذارد .

سرانجام اجلاس سران با شرکت بیل کلینتون رئیس جمهور آمریکا ، ایهود [[باراک ، ایهود|باراک]] نخست وزیر اسرائیل و یاسر [[عرفات ، یاسر|عرفات]] رئیس تشکیلات خودگردان روز سه شنبه ( 21 تیرماه 1379/11 ژوئیه 2000 ) در کمپ دیوید - ویلای تابستانی رئیس جمهور آمریکا - واقع در مریلند ، در سه سطح آغاز گردید اولین سطح آن به ریاست سایر عرفات بود که تمام موضوعات مذاکره در آن مطرح گردید ، سطح دوم شامل متخصصین و کارشناسانی است که به طور دائم و منظم با [[عرفات ، یاسر|عرفات]] در ارتباط هستند و سطح سوم نیز متشکل از اعضای کمیته اجرایی وزرا است . ( روزنامه عرب تایمز 24/4/1379 - ژوئیه 2000 )

شخصیتهای فلسطینی شرکت کننده در این اجلاس عبارتند از : محمود عباس ( ابومازن ) ، احمد قریع ( ابوالعلا ) ، [[عبدربه ، یاسر|یاسر عبدربه]] ، نبیل [[شعث ، علی ( 1908 - 1967 ) |شعث]] ، صائب [[عریقات ، صائب|عریقات]] ، محمد دحلان ، اکرم هینه ، حسن عصفور ، محمد رشید ، خالد سلام و نبیل ابوردینه . ( روزنامه القدس 24/4/1379 - 13 ژوئیه 2000 )

==الف - مواضع و تدابیر آمریکا در نشست کمپ دیوید : ==

قبل از برگزاری اجلاس سران در کمپ دیوید آمریکا تأکید کرد که واشنگتن حامی اسرائیل است نه روند صلح ، مارتین ایندیک سفیر آمریکا در [[تل آویو ( شهر - ) |تل آویو]] نیز تأکید کرد وقتی موضوع به امنیت و ثبات اسرائیل مربوط می شود ، واشنگتن نمی تواند موضع بی طرفانه ای داشته باشد . مارتین ایندیک در سخنرانی خود در مقابل انجمن اقتصاد و بازرگانی رژیم صهیونیستی گفت : " هدف آمریکا از نزدیک شدن به حکومت خودگردان فلسطین از بین بردن سازمانهای مبارز فلسطینی که اسرائیل را مورد حمله قرار می دهند ، است و علاقه واشنگتن بر مذاکرات جاری از این اعتقاد سرچشمه می گیرد که این مذاکرات به نفع حکومت اسرائیل است . ( روزنامه عرب تایمز 19/4/1379 - 9 ژوئیه 2000 )

مذاکرات کمپ دیوید روز 11 ژوئیه 2000 پشت درهای بسته آغاز به کار کرد . مقامات آمریکایی تلاش زیادی می کردند تا جزئیات اخبار آن به خارج درز نکند . سخنگوی کاخ سفید تنها سخنگوی رسمی بود که می توانست خبرنگاران را از جریان وقایع مذاکرات باخبر سازد . ( رادیو اسرائیل 21/4/1379 - 11 ژوئیه 2000 )

در طول مذاکرات مقامات آمریکایی تلاش زیادی برای جلوگیری از افشای هر گونه جزئیات مربوط به مذاکرات به کار بردند و کوشیدند که رهبران اسرائیل و

تشکیلات خودگردان پیرامون موضوع های بسیار جدی و از جمله مسأله مرزهای اسرائیل و کشور مستقل فلسطین ، سرنوشت شهرکهای یهودی نشین ایجاد شده در مناطق اشغالی ، بازگشت آوارگان فلسطینی و سرنوشت سیاسی قدس مذاکره نمایند . ( رادیو اسرائیل 22/4/1379 - 13 ژوئیه 2000 )

در طول مذاکرات کاخ سفید و وزارت امور خارجه برای پیشبرد مذاکرات تدابیری را به اجرا گذاردند و بیانیه هایی را انتشار دادند که به موجب آن در طول کنفرانس ، از هر گونه تماس خبرنگاران با اعضای هیأتهای اسرائیل و فلسطینی به شدت جلوگیری شد و اعضای هیأتها متعهد شدند که از هرگونه تماس تلفنی با خارج از کمپ دیوید خودداری کنند و از خواندن روزنامه ها امتناع ورزند تا مبادا خبرهای ناقص قبل از پایان کنفرانس به احتمال موفقیت آن لطمه بزند . ( رادیو اسرائیل 18/4/1379 - 8 ژوئیه 2000 )

هدف از اتخاذ چنین تدابیری از سوی آمریکا و سانسور خبری شدید ، آن بود تا هیأتهای مذاکره کننده فلسطینی و اسرائیلی به دور از فشار افکار عمومی هرچه زودتر به توافق برسند و بتوانند قبل از سفر کلینتون به اجلاس سران هشت کشور صنعتی در [[ژاپن|ژاپن]] توافقنامه صلح را با حضور بیل کلینتون امضاء کنند که این امر با سفر کلینتون به [[ژاپن|ژاپن]] میسر نگردند .

در طول برگزاری اجلاس سران ، طرفین مذاکرات سختی را دنبال کردند و از آنجایی که مذاکرات بر سر موضوعات حساس و مهمی بود طرفین هرگز حاضر نشدند که از مواضع خود عقب نشینی کنند . این امر باعث گردید که اختلافات به حدی شدت یابد که طرفین چندین بار تهدید به ترک مذاکرات کنند که با دخالت و میانجی گری کلینتون ، مذاکرات از شکست حتمی نجات یافت .

==ب - تهدید [[عرفات ، یاسر|عرفات]] به ترک مذاکرات : ==

در طول مذاکرات کمپ دیوید ، [[عرفات ، یاسر|عرفات]] دوبار تهدید به ترک مذاکرات کرد .

===مورد اول : ===

قبل از شروع اجلاس سران در کمپ دیوید رئیس تشکیلات خودگردان از نمایندگان گروهها و احزاب [[سازمان آزادی بخش فلسطین|سازمان آزادی بخش فلسطین]] و نیز شخصیتهای مستقل به منظور پیوستن به هیأت فلسطینی در نشست سه جانبه دعوت کرد . ( روزنامه الایام 18/4/1379 - 8 ژوئیه 2000 )

برخی از رهبران فلسطینی که با توافق نامه اسلو که زمینه ساز این اجلاس به شمار می رود ، مخالف بودند ، دعوت [[عرفات ، یاسر|عرفات]] را پذیرفتند . هدف رئیس تشکیلات خودگردان از دعوت گروههای رهبران فلسطینی به کمپ دیوید آن بود تا حمایت گسترده فلسطینیان از مذاکره با رژیم صهیونیستی را نشان دهد . ( واحد مرکزی خبر 23/4/1379 )

بر همین اساس سلیمان النجاب ، عضو کمیته اجرایی [[سازمان آزادی بخش فلسطین|سازمان آزادی بخش فلسطین]] ، تیسیر خالد ، از جبهه دموکراتیک فلسطین ، سمیر قوشه از جبهه مبارز مردمی برای آزادی فلسطین ، نبیل عمرو جمیل الطرایفی از وزرای کابینه [[عرفات ، یاسر|عرفات]] ، حسن عبدالرحمن نماینده سازمان آزادی بخش در واشنگتن و حنان [[عشراوی ، حنان|عشراوی]] ، سخنگوی دولت خودگردان جهت شرکت در اجلاس کمپ دیوید وارد آمریکا شدند که با مخالفت ایالات متحده روبه رو گردید . مقامات آمریکایی اعلام کردند که امکان برگزاری چنین گردهمایی میان رهبران فلسطینی وجود ندارد . زیرا دلیل عمده برگزاری اجلاس کمپ دیوید دادن فرصت گفت وگو به طرفین در فضای به دور از فشارها بوده است .

به همین دلیل ، یاسر [[عرفات ، یاسر|عرفات]] تهدید کرد که اجلاس را ترک خواهد کرد . ( شبکه یک تلویزیون اسرائیل 22/4/1379 - - 13 ژوئیه 2000 ) به دنبال تهدید [[عرفات ، یاسر|عرفات]] مادلین آلبرایت وزیر امور خارجه آمریکا روز جمعه 24/4/1379 ( 14 ژوئیه ) با رهبران [[سازمان آزادی بخش فلسطین|سازمان آزادی بخش فلسطین]] که به منظور پیوستن به اجلاس کمپ دیوید وارد آمریکا شده بودند ، در شهر امیسبرگ واقع در 12 کیلومتری شمال کمپ دیوید درباره ضرورت همکاری آنان با این دور از مذاکرات صلح خاورمیانه گفت وگو کرد .

تیسیر خالد نماینده سازمان دموکراتیک آزادی بخش فلسطین به نشانه اعتراض این دیدار را ترک کرد و گفت : من با آلبرایت ملاقات خواهم کرد ، زیرا آمریکا با این کار

قصد دارد بار دیگر در امور داخلی فلسطین دخالت کند و آنها سعی دارند مذاکره کنندگان را از هم دور کنند تا طرف فلسطینی را وادار به امتیازدهی کنند . ( روزنامه الایام 25/4/1379 - 15 ژوئیه 2000 )

پس از آنکه هیأت فلسطینی که به عنوان مشاور یاسر [[عرفات ، یاسر|عرفات]] به نشست کمپ دیوید سفر کرده بود نتوانستند با [[عرفات ، یاسر|عرفات]] دیدار و مشورت کنند ، آمریکا را ترک کرده و به کرانه باختری بازگشتند . در این راستا سلیمان النجاب ، خالدتیسیر ، سمیر قوشه و حنان [[عشراوی ، حنان|عشراوی]] روز 18 ژوئیه ( 28 تیرماه ) به حضور خود در آمریکا پایان داده و به منطقه بازگشتند . ( روزنامه الحیات الجدیده 28/4/1379 - 18 ژوئیه 2000 )

===مورد دوم : ===

هنگامی که دنیس راس طرحی را در مورد تمام مسائل مورد اختلاف خصوصا مسأله قدس ، پناهندگان و مرزها ارائه داد و از آنجایی که طرح مذکور بیشتر بیانگر مواضع اسرائیل بود ، عرفات روز چهارم اجلاس تهدید به ترک کنفرانس کرد و حتی به دستیاران خود دستور داد چمدانهای خویش را ببندند و آماده بازگشت شوند . اما کلینتون توانست خشم [[عرفات ، یاسر|عرفات]] را فرو بنشاند و به هیأت آمریکایی دستور داد پیشنهادهای آمریکا را پس بگیرند . [[عرفات ، یاسر|عرفات]] به این دلیل که طرح مذکور تضمین کننده منافع اسرائیل است ، تهدید به ترک مذاکرات کرد . ( رادیو اسرائیل 25/4/1379 )

پس از ارائه سند کتبی آمریکا توسط دنیس راس به اجلاس سران کمپ دیوید که همه مسائل مربوط به مرزها ، [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] و پناهندگان را دربرمی گرفت و به دنبال تهدید هیأت فلسطینی به خروج از اجلاس به دلیل موضع جانبدارانه آمریکا از اسرائیل مذاکرات تقریبا به حالت بن بست رسید که با مداخله شخص کلینتون و بازپس گیری این سند ، مذاکرات از سر گرفته شد . اما باید این نکته را متذکر گردید که ارائه چنین سندی از سوی آمریکا و اسرائیل تکذیب گردید و اعلام گردید که کلینتون قصد داشت پیشنهادهایی برای برقراری پل ارتباطی بین دو هیأت ارائه دهد ، اما هیچ گونه پیشنهاد کتبی برای این کار ارائه نکرده است . ( خبرگزاری جمهوری اسلامی 25/4/1379 ) این در حالی است که اکثر خبرگزاری های مهم جهان ارائه چنین سندی از سوی آمریکا را درصد اخبار خود قرار دادند .

مهمترین بندهای این پیشنهاد به شرح زیر بود :
*طی این دوره از مذاکرات توافقنامه صلح

نهایی امضاء نخواهد شد .
*اسرائیل از 95 درصد از اراضی کرانه باختری عقب نشینی می کند .
*5 درصد باقی مانده از اراضی کرانه باختری به اسرائیل ضمیمه می شود و در مقابل دیگری به فلسطین داده خواهد شد .
*یک گذرگاه امن کرانه باختری و نوارغزه را از طریق پل به هم مرتبط خواهد کرد .
*یک گذرگاه از [[بیت لحم ( شهر - ) |بیت لحم]] تا رام ا... باید ایجاد شود تا فلسطینیان آزادانه از آن رفت و آمد کنند .
*پیوستن شهرکهای یهودی نشین معالیه ادومیم و جبعات زئیف به قدس غربی در مقابل واگذاری روستاهای عرب نشین شمال قدس به فلسطین .
*اعطای خودمختاری و اداری و غیرنظامی گسترده به فلسطینیان در قدس قدیم و شهرکهای مجاور آن .
*دستیابی فلسطینیان به یک خیابان برای رفت و آمد آزادانه به حرم .
*اسرائیلی ها می توانند آزادانه از جاده هایی که به شهرکهای صهیونیست نشین منتهی می شوند استفاده کنند .
*اداره مذهبی اماکن مقدسه توسط فلسطینیان .
*حکومت فلسطین ارتشی را که دارای سلاح سنگین و نیروی هوایی باشد تشکیل نمی دهد .
*اسرائیل آزادانه [[حق|حق]] استفاده از آسمان حکومت فلسطین را دارد .
*به اسرائیل اجازه داده می شود از ایستگاههای هشدار سریع خود استفاده کند .
*- اسرائیل رنجی که [[پناهندگان فلسطینی|پناهندگان فلسطینی]] تحمل کرده اند را می پذیرد و دهها هزار پناهنده را در چارچوب گردآوری خانواده ها جذب می کند .
*جذب حدود نیم میلیون پناهنده در حکومت فلسطین به طور تدریجی .
*ایجاد یک تشکیلات بین المللی برای پرداخت غرامت به پناهندگان و اسکان آنها در محل سکونت فعلی و مشارکت اسرائیل در تأمین این هزینه . ( روزنامه الایام 1 مرداد 1379 - 22 ژوئیه 2000 )

==ج - تهدید [[باراک ، ایهود|باراک]] به ترک کمپ دیوید : ==

پافشاری یاسر [[عرفات ، یاسر|عرفات]] برای حاکمیت بر بخش شرقی [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] ، گفت وگوهای کمپ دیوید را تا مرحله شکست پیش برد و ایهود [[باراک ، ایهود|باراک]] تهدید کرد بدون دستیابی به توافق به اسرائیل باز خواهد گشت . اسرائیل به منظور حل مسأله قدس پیشنهاد کرد که محدوده جغرافیایی شهر توسعهیابد و چند شهرک حومه آن تحت کنترل اسرائیل باقی بماند در [[عوض ، عطیه احمد 1938|عوض]] [[عرفات ، یاسر|عرفات]] بتواند اداره چند محله عرب نشین شهر را به عهده بگیرد ، ولی [[عرفات ، یاسر|عرفات]] با این پیشنهاد مخالفت ورزید . ( رادیو اسرائیل ، 21/4/1379 )

اتخاذ چنین موضعی از سوی یاسر [[عرفات ، یاسر|عرفات]] باعث گردید که ایهود [[باراک ، ایهود|باراک]] تهدید به ترک اجلاس سران کند ، تهدید [[باراک ، ایهود|باراک]] مبنی بر ترک اجلاس و بازگشت یک ترفند سیاسی بود تا هیأت مذاکره کننده فلسطینی را تحت فشار قرار دهد تا بتواند امتیازات بیشتری را در این نشست نصیب خود سازد .

==د - اختلافات اصلی حکومت خودگردان و اسرائیل به نقل از منابع اسرائیلی ؛ مواضع و راه حل های ارائه شده در اجلاس : ==

=== - مرزها : ===

'''موضع اسرائیل : '''

اسرائیل خواستار ضمیمه شدن سه شهرک یهودی نشین در کرانه باختری که در نزدیکی خط سبز واقع شده اند و حدود 8% از مساحت کرانه باختری را تشکیل می دهد ، می باشد . همچنین خواهان آن است که 12% از کرانه باختری خصوصا دره رود اردن برای حدود 10 الی 12 سال تحت کنترل اسرائیل باقی بماند که از این طریق کنترل رود اردن و قدس را نیز در دست خواهد داشت .

'''موضع فلسطین : '''

حکومت فلسطین بر ضرورت اجرای کامل قطعنامه شماره 242 مطابق تفسیری که براساس آن اسرائیل باید تا مرزهای چهارم ژوئن 1967 عقب نشینی کند تأکید دارد و در صورتی تشکیلات خودگردان آمادگی واگذاری 3% تا 4% از مساحت کرانه باختری را دارد که در مقابل به همین اندازه در جای دیگر زمین دریافت کند . ( روزنامه القدس ، 17/4/1379 - 7 ژوئیه 2000 ) در طول مذاکرات کمپ دیوید اسرائیل پیشنهاد کرد که اسرائیل 80% از سرزمینهای کرانه باختری را به فلسطینیان واگذار کند ، 8% آن را به [[خاک|خاک]] خود ضمیمه سازد و 12% بقیه از سوی فلسطینیان به اسرائیل اجاره داده شود . ( رادیو اسرائیل ، 22/4/1379 - 12 ژوئیه 2000 )

=== - قدس : ===

'''موضع اسرائیل : '''

اسرائیل خواستار حفظ شرایط موجود است ، اما در آغاز مذاکرات حاضر شد تا حاکمیت حکومت خودگردان بر بخشهایی از [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] شرقی که شامل قسمتی از محله های عرب نشین است را به رسمیت بشناسد .

'''موضع فلسطین : '''

فلسطین خواهان عدم تقسیم قدس شرقی و به رسمیت شناختن حاکمیت اسرائیل بر قدس غربی است و در مقابل خواستار به رسمیت شناختن حاکمیت فلسطین بر قدس شرقی به عنوان پایتخت این کشور است . ( روزنامه القدس ، 14 ژوئیه 2000 )

طی مدت برگزاری مذاکرات پیدا کردن راه حلی برای مسأله قدس از مهمترین مباحث اجلاس کمپ دیوید بود . در طول مذاکرات هیأت مذاکره کننده اسرائیلی طرح را در مورد حل مسأله قدس مطرح کرد که با مخالفت یاسر عرفات روبه رو گردید .

براساس این طرح پیشنهاد شد ، اختیارات اداری و شهری برخی محله های عرب نشین در بخش شرقی [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] به حکومت خودگردان واگذار شود ، اما [[عرفات ، یاسر|عرفات]] تأکید بر حاکمیت کامل بر بخش شرقی [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] به عنوان پایتخت کشور فلسطین داشت . ( خبرگزاری جمهوری اسلامی ، 2/4/1379 )

=== - آوارگان : ===

'''موضع اسرائیل : '''

اسرائیل موافق بازگشت فلسطینیانی که از سال 1967 آواره شده اند و در اسرائیل خویشاوند دارند ، می باشد و بازگشت هزاران آواره فلسطینی به مناطق حکومت خودگردان که پس از 1948 آواره شده اند را به عنوان یک اقدام انسانی فرض می کند نه به عنوان یک [[حق|حق]] . اسرائیل همچنین خواستار تشکیل یک صندوق بین المللی برای اسکان پناهندگان در جایی که در حال حاضر حضور دارند و اعلام عدم مسئولیت اسرائیل در مورد پناهندگان است .

'''موضع فلسطین : '''

فلسطین خواستار اجرای قطعنامه 194 و [[حق|حق]] بازگشت پناهندگان و پرداخت غرامت به آنها ، به عنوان بخشی از راه حل دائمی می باشد و همچنین دادن اختیار به پناهندگان برای انتخاب بازگشت به داخل خط سبز ( خط سبز شامل مناطقی است که در مرحله انتقالی در اختیار اسرائیل خواهد ماند تا در سالهای آینده به فلسطینیان واگذار شود ) یا دریافت غرامت مالی است . ( روزنامه القدس ، 14 ژوئیه 2000 )

در جریان مذاکرات کمپ دیوید اسرائیل اعلام آمادگی کرد که به آوارگان فلسطینی به طور محدود حق بازگشت عطا کند و در تأمین مالی صندوق بین المللی که برای کمک به فلسطینیان ایجاد خواهد شد به طور گسترده ای شرکت کند . لازم به ذکر است نخست وزیر اسرائیل در صورتی چنین امتیازی به فلسطینیان می دهد که یاسر [[عرفات ، یاسر|عرفات]] با گنجاندن یک بند در توافقنامه کمپ دیوید بپذیرد که به موجب آن نیم قرن مناقشه بین دو طرف پایان خواهد یافت و هیچ گونه درخواست دیگری نخواهد کرد . ( واحد مرکزی خبر ، 24/4/1379 )

مقامات اسرائیلی اعلام کردند که با این گفته فلسطینیان اعتراضی ندارند ، ولی این مقامات تأکید کردند که اسرائیل مسئولیت قانونی یا اخلاقی بروز مشکل پناهندگان را نمی پذیرد . ( خبرگزاری جمهوری اسلامی ، 25/4/1379 )

=== - اسرا===

'''موضع اسرائیل : '''

اسرائیل تمام زندانیانی را که قبل از ماه سپتامبر 1992 ، دستگیر شده اند را آزاد می کند و این امر براساس معیارهای تعیین شده دولت اسرائیل خواهد بود .

'''موضع فلسطین : '''

خواهان آزادی 250 اسیر به عنوان پیش شرط امضای توافقنامه و همچنین تأکید بر ضرورت آزادی تمامی اسراء است . در جریان مذاکرات کمپ دیوید هیأت اسرائیلی اعلام کرد که در صورت پیشرفت مذاکرات کمپ دیوید حدود 150 نفر از اسرای فلسطینی را آزاد خواهد کرد . ( روزنامه القدس 24/4/1379 - 14 ژوئیه 2000 )

==ه - افشای جزئیات جدید مذاکرات : ==

همزمان با آغاز مذاکرات رسمی اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین ، در تاریخ 12 دسامبر 2007 افشای سند مربوط به جزئیات نشست کمپ دیوید برای نخستین بار از امتیازدهی ها و اعتراضات طرفین اسرائیلی و فلسطینی در جریان مذاکرات سال 1999 تا 2001 پرده برداشت .

براساس این سند ، برخلاف آنچه تصور می شد ، دو طرف در مورد جنبه هایی از مسائل محوری به ویژه مسأله مرزها ، پناهندگان و قدس به پیشرفتهای خوبی دست یافته بودند .

این سند 26 صفحه ای که به امضای " گیلاد شر " رئیس دفتر ایهودباراک نخست وزیر اسرائیل رسیده است ، " وضعیت فرایند دیپلماتیک با فلسطینیان : نکاتی برای آگاهی نخست وزیر آینده " نام دارد .

براساس سند مذکور ، خلع سلاح تشکیلات خودگردان ، جدول زمانی اسرائیل برای خروج از اراضی اشغالی ، کنترل حریم هوایی توسط اسرائیل و محفوظ ماندن [[حق|حق]] نیروی دفاعی برای حضور اضطراری در دره اردن از موارد مورد اختلاف اسرائیل با طرف فلسطینی بوده است . اسرائیل همچنین آزادی تمام زندانیان فلسطینی را به اعلام رسمی پایان مناقشه از سوی تشکیلات خودگردان مشروط کرده بود .

علاوه بر این ، طبق این سند ، طرف فلسطینی اگرچه با

شناسایی اسرائیل به عنوان دولت یهود مخالفت کرده بود ، اما در مورد مرزها تا حد زیادی انعطاف پذیری نشان داده بود . همچنین اسرائیل خواهان مبادله شش تا هشت درصدی زمین به منظور حفظ شهرکهای خود شده بود اما طرف فلسطینی با تبادل اراضی کرانة باختری تا سقف 2/3 درصد موافقت کرده بود . در مورد اورشلیم نیز توافق شده بود که دو پایتخت به نام های [[اورشلیم ( شهر ) |اورشلیم]] و قدس با اتخاذ تدابیر حقوقی و امنیتی لازم تشکیل شود اما طرف فلسطینی در مورد معبد ( کوهستان ) [[مسجدالاقصی|مسجدالاقصی]] هرگز سازش نکرد . در مورد آوارگان فلسطینی نیز اسرائیل ضمن مخالفت با [[حق|حق]] بازگشت آوارگان و قبول مسئولیت دراین باره ، با مشارکت در تلاش انساندوستانه و پناه دادن به جمعیت محدودی از آنان بین 20 تا 40 هزار نفر موافقت کرده بود .

==مآخذ : ==
#بولتن '''''رویداد و گزارش''''' ، مؤسسه تحقیقات و پژوهشهای یاسی علمی ندا ، ضمیمه ویژه 48 .
#Haartz 13/12/2007.