نمایش مبدأ برای عربه ( بیرون راندن ساکنان - )


        

جنگ سال 1948 پایان یافت و قرار داد آتش بس دائمی بین اردن و سوریه و لبنان و مصر از یک طرف و اسرائیل از طرف دیگر امضاء شد . به دنبال آن حکومت اسرائیل اقدام به خالی کردن سرزمینهای اشغالی از ساکنان اصلی آن نمود که این امر براساس هدف صهیونیستها در حفظ پاکسازی دولت بود .

فشار به صورتهای مختلف بر اعراب زیادتر گردید تا آنها را مجبور به رفتن کنند و اعراب مرزی را به بهانه امنیت به داخل دیگر کشورها راندند و آنها را در زمینهای خشک و غیرقابل سکونت سکنی دادند . بر آنها اقامت اجباری تحمیل شد و [[حق|حق]] نداشتند از زمینه ای محل سکونتشان مگر با دلیل روشن خارج شوند و به چیزی دسترسی نداشتند .

همچنان که در بعضی از روستاها ، اهالی را از رفتن به مزرعه هایشان بدون مجوز منع می کردند صرفنظر از اینکه هر عرب برای دستیابی به مجوز جابجایی چقدر اذیت می شد تا اینکه برای دیدن خانواده یا دوستانش به روستای مجاور برود .

صهیونیستها از وسایل های مختلف برای دستگیری جوانان استفاده کردند و برای این کار اردوگاههایی ویژه ای را در مناطق خالی از آبادی ایجاد کردند که کمترین امکانات زندگی در آن وجود داشت . بدون اینکه بین اعراب از نظر سنی و جنسی فرقی بگذارند و بدون هیچ دلیلی بجز اینکه انواع عنزاب و خواری را به آنها برسانند و آنها را مجبور به زمینهایشان و وطنشان و دارایی هایشان می کردند .

مقامات صهیونیستی ( نظامی اسرائیلی ) نگذاشتند که خبر این دستگیریها و مخفی گاهها به گوش کسی برسد . هیچ کسی امکان وجود این چنین زندانهایی را تصور نمی کرد تا اینکه جنگ دره عربة از این اعمال وحشیانه پرده برداشت .

ذهن فرمانده اردوگاه بازداشت شدگان در مستعمره جدیراه ( ساخته شده بر زمینهای روستای [[قطرة ( روستای - ) |قطرة]] عربی ) در جنوب فلسطین متوجه [[روش|روش]] جدیدی شد که به وسیله آن از بعضی از دستگیرشدگان برای همیشه راحت شود .

در روز 31/5/1950 تعداد 120 نفر را از سنین مختلف برگزید که در بین آنها اطفال هشت ساله و پیران 80 ساله وجود داشتند و آنها را در دو اتومبیل جا داد و با نگهبان از طریق بیرالسبع به طرف دره عربة واقع در بین [[بحرالمیت|بحرالمیت]] و خلیج عقبه که در آن نه آب و علف و نه زندگی وجود دارد ، برد .

نگهبانان آنها را در منطقه ای پیاده کردند که گفته می شد [[عین حصب ( روستای - ) |عین حصب]] است سپس آنها را به دستجات بین 5 - - 4 نفر تقسیم کردند .

فرمانده نظامیها با دست خود به کوههای مشرق اشاره کرده و گفت : این کوهها در سرزمینهای اردن واقع است و شما باید خود را به آنجا برسانید تا از وضعیت کنونی خود راحت شوید و این کار به نفع شماست . هنوز حرفش تمام نشده بود که دسته اول را با دو به طرف کوهها روانه کرد و تاکید کرد که بر سر آنها و اطرافشان آتش گلوله خواهد ریخت تا آنها را بترساند . این کار را نیز با سایر گروههای موجود تکرار کرد .

این آوارگان به چیزی مجهز نشدند بلکه برعکس نگهبان آبهای آنها را در حالی که تشنه بودند در جلو چشمهایشان بر زمین ریخت و خواست آنها را بیشتر اذیت کند .

فرمانده اردوگاه و مقامات اسرائیلی انتظار داشتند که

تمام اینها در شرایط سخت و وضع مزاجی بد ، بمیرند . ولی بعضی از آنها مثل مرده ها به مقصد رسیدند و تمام دنیا اعمال وحشیانه صهیونیستها و بدرفتاری آنها با ساکنان عربی که گناهی جز اصرار درماندن بر روی زمینهایشان و وطنشان را نداشتند به چشم دیدند .

تحقیقات پزشکی که در مورد نجات یافتگان انجام شد ، معلوم کرد که آنها در مدت دستگیریشان انواع شکنجه های جسمی را متحمل شده اند مانند کندن پوست و کشیدن و شکستن دندانها و کشیدن ناخنها و... کمیته های مختلفی از سوی سازمانهای مختلف تشکیل شد و با نجات یافتگان مصاحبه کردند و به سخنان آنها گوش داده و شاهد آثار شکنجه شدند .

در جامعه کشورهای عربی ، مجموعه کاملی از جنگ با وجود تصاویر مختلف تشکیل ارائه شد تا شاهدی بر وحشی گری و اعمال ضد انسانی صهیونیستها باشد .

==مأخذ : ==
#دبیرخانه جامعه کشورهای عربی : '''''اعتداءات اسرائیل قبل از هجوم 29 اکتبر 1956 علی مصر''''' ، قاهره 1957 .