نمایش مبدأ برای ساف - سوریه ( روابط - )


        

ساف - - سوریه از تسلط دولت مصر در زمان [[عبدالناصر ، جمال ( 1918 - 1970 ) |جمال عبدالناصر]] بر ساف به رهبری [[شقیری ، احمد|احمد شقیری]] دل خوشی نداشت به همین جهت واکنش سوری ها این بود که از پیدایش سازمان چریکی فتح استقبال نمود و به آن اجازه دادند که پایگاه هایی برای خود در سوریه تأسیس کند .

سوریه همچنین قبول کرد که به چریکهای فتح آموزش نظامی بدهد و مهمتر از آن اجازه داد که چریکها از [[خاک|خاک]] سوریه برای حمله به رژیم صهیونیستی در داخل فلسطین اشغالی استفاده کنند . این اجازه برای سوریه گران تمام شد زیرا که آن کشور را در معرض حملات انتقامی نیروهای رژیم صهیونیستی قرار می داد و سردمداران رژیم صهیونیستی حتی تهدید به تصرف دمشق کردند و همین تهدیدها و تشنجات بود که بالأخره به جنگ ژوئن 1967 و در نتیجه اشغال بلندی های [[جولان : |جولان]] در جنوب سوریه منتهی گردید .

در سال 1967 دولت سوریه یک سازمان فلسطینی جدیدی را تحت عنوان الصاعقه تأسیس کرد که رهبران و فرماندهان واحدهای آن بعثی بودند و سایر افراد آن تمایلات و گرایشات بعثی داشتند . ( نک : صاعقه )

روابط سوریه با سازمانهای فلسطینی در جریان جنگهای داخلی لبنان در سالهای 1975 و 1976 که به مداخله نیروهای نظامی سوریه در لبنان تحت عنوان نیروهای بازدارنده عرب منجر شد دچار بحرانهایی گردید .

زیرا نیروهای سوریه برای حفظ موازنه قدرت درلبنان میان فلسطینیان و نیروهای ملی گرای لبنانی از یک طرف و نیروهای دست راستی مسیحی با فالانژیستهای لبنانی از طرف دیگر ناچار شدند که در مراحل مختلفی از جنگهای داخلی لبنان گاهی جانب این طرف و دیگرگاه جانب آن طرف را بگیرند و در یکی از این مراحل کار به محاصره نیروهای فلسطینی در تل اردوگاه زعتر خاتمه یافت . ( نک : تل زعتره ، اردوگاه فلسطینی ) .

از طرفی دیگر حمله همه جانبه نیروهای صهیونیستی به چریکهای فلسطینی در لبنان در سال 1983 باعث بروز بحران دیگری در روابط بین سوریه و سازمانهای چریکی فلسطین به ویژه سازمان فتح به رهبری یاسرعرفات شد .

زیرا از یک طرف فلسطینیان سوریه را ملامت می کردند که چرا پس از چند روز جنگ با نیروهای صهیونیستی آتش بس را پذیرفته و چریکهای فلسطینی و تعداد کمی از سربازان سوری را به تنهایی در داخل حلقه محاصره صهیونیستها رها نمود و اقدامی برای شکستن حلقه محاصره به عمل نیاورد و از طرف دیگر دولت سوریه از رهبری ساف به ویژه شخص [[عرفات ، یاسر|عرفات]] انتقاد می کرد که چرا به جنگ در داخل بیروت ادامه نداده ، چرا با خروج از این شهر موافقت کرده ، چرا [[عرفات ، یاسر|عرفات]] بعد از ترک بیروت به جای دمشق به آتن و از آنجا به تونس رفته و مقر کار خویش را به جای انتقال از بیروت به دمشق به تونس منتقل کرده است .

اختلاف نظر بین دستگاه رهبری سوریه و یاسرعرفات پس از انجام دیدارهای [[عرفات ، یاسر|عرفات]] از اردن و تلاشهای ساف در جهت نزدیکی به مصر تشدید شد و در این رهگذر سوریه بر روابط حسنه خود با پنج سازمان دست چپی فلسطینی به نامهای ، جبهه خلق برای آزادی فلسطین ، جبهه دمکراتیک برای آزادی فلسطین ، صاعقه ، جبهه خلق برای آزادی فلسطین - - فرماندهی کل و جبه مبارزات مردمی - - تأکید می ورزید و از این سازمانها می خواست تا در مقابل خط سازش کار و معتدل فلسطین به رهبری [[عرفات ، یاسر|عرفات]] به نحوی ایستادگی کنند که از دستیابی وی به سازشهای نامناسب جلوگیری شود .

این تشنج تا برگزاری شانزدهمین اجلاس [[شورای ملی فلسطین|شورای ملی فلسطین]] در فوریه 1983 در الجزایر ادامه داشت و بالأخره اعلامیه اجلاس مزبور به نحوی تنظیم شد که ظاهرا اختلاف نظرهای سازمانهای فلسطینی را به شکل کلی حل و فصل نموده و در آن زمان دوره جدیدی از مسکوت گذاشتن اختلاف و انتظار برای اقدامات آتی آغاز شد .

در اواخر سال 1983 به دنبال بروز درگیری های نظامی میان گروههای فلسطینی مخالف و موافق [[عرفات ، یاسر|عرفات]] در دره بقاع لبنان و نیز در پی موفقیت گروههای مخالف ، این درگیری ها به شمال لبنان گسترش یافت و با محاصره نیروهای عرفات که خود وی نیز در میان آنها بود در شهر طرابلس لبنان ابعاد عظیمی گرفت و سرانجام به خروج این نیروها برای بار دوم ظرف یک سال از لبنان انجامید .

با این تفاوت که این بار این اقدام از سوی نیروهای فلسطینی و با حمایت قاطع و همه جانبه نیروهای سوریه صورت پذیرفت . این دوران به عنوان شدیدترین دوران بحران در صحنه داخلی و نیز در روابط سوریه - - ساف رقم خورده است . در پی این اختلافات بود که دست رهبری ساف از لبنان کوتاه شد و این جایگاه ویژه و پرارزش نیز از کف آنان رفت .

پس از درگیری های شهر طرابلس ، سوریه تلاش کرد تا ساف را از رهبری عرفات خالی کند ، وی را منزوی سازد . بدین منظور از دو جناح مخالف [[عرفات ، یاسر|عرفات]] در ساف شروع به حمایت کرد . دو جناح مخالف [[عرفات ، یاسر|عرفات]] عبارت بودند از :
#پیمان دمکراتیک برای آزادی فلسطین به رهبری جرج [[حبش ، جرج|حبش]] ، جبهه دمکراتیک به رهبری نایف [[حواتمه ، نایف|حواتمه]] که شدیدا به شوروی گرایش داشت ، [[حزب کمونیست فلسطین|حزب کمونیست فلسطین]] و [[جبهه آزادی بخش فلسطین|جبهه آزادی بخش فلسطین]] .
#اتحاد ملی فلسطین متشکل از سازمانهای فلسطین طرفدار سوریه که به ترتیب عبارت بودند از : الصاعقه به رهبری عصام القاضی ، جبهه خلق برای آزادی فلسطین - فرماندهی کل به رهبری [[جبریل ، احمد|احمد جبریل]] ، جبهه مبارزات مردمی به رهبری سمیر غوشه و شورشیان فتح به رهبری ابوموسی . لازم به یادآوری است که درگیری های طرابلس لبنان اثر بسیاری در نزدیکی رهبری ساف به جناح سازشکارعرب مصر و اردن گذاشت . به طوری که [[عرفات ، یاسر|عرفات]] پس از خروجش از بیروت وارد مصر شد و با حسنی مبارک ملاقات کرد و اختلافات درونی ساف با شروع تحرکات وی در نزدیکی به مصر به ویژه پس از ملاقات وی با حسنی مبارک رئیس جمهور این کشور در زمستان سال 1362 ه . ش ( 1983 ) آغاز گردید .

یاسرعرفات به دنبال کنفرانس عدن و الجزایر که در سال 1984 برگزار شد از تحرکات خود نسبت به نزدیکی با اردن دست برنداشت و برای مانور در مقابل مخالفتهای سوریه و جناح طرفدار آن در ساف ، مسأله تشکیل هفدمین اجلاس [[شورای ملی فلسطین|شورای ملی فلسطین]] را مطرح کرد تا از این طریق مشروعیت اقدامات و تحرکات خود را مسجل کند که با مخالفت شدید سوریه و جناحهای مخالف [[عرفات ، یاسر|عرفات]] روبه رو گردید .

پس از اعلام تشکیل اجلاس [[شورای ملی فلسطین|شورای ملی فلسطین]] ، سوریه آن را محکوم کرد و گفت قبل از حل اختلافات داخلی ساف تشکیل مجلس ملی فلسطین باعث انشعاب و دودستگی در داخل ساف خواهد شد . در نیمه دوم سال 1984 رهبران اتحاد ملی فلسطین به دعوت سوریه جلسه ای را برای پیدا کردذن راههای مقابله و خنثی کردن احترام [[عرفات ، یاسر|عرفات]] ، در دمشق تشکیل دادند .

به دنبال توافق 11 فوریه 1985 ( نک : توافقنامه 11 فوریه ) شاه حسین و یاسرعرفات درباره انجام یک اقدام مشترک برای صلح با اسرائیل ، موج اعترافات فلسطینیان مخالف [[عرفات ، یاسر|عرفات]] در سوریه آغاز شد و این توافق را محکوم کردند و اعلام داشتند که این توافق نقض آشکار منشور ملی ساف ، قطعنامه های [[شورای ملی فلسطین|شورای ملی فلسطین]] و توافقنامه عدن ( ژوئیه 1984 ) می باشد .

جبهه خلق و جبهه دمکراتیک برای آزادی فلسطین ، سازمان الصاعقه و جبهه مبارزه خلق به رهبری سمیر غوشه با انتشار بیانیه ای در دمشق توافق [[عرفات ، یاسر|عرفات]] و شاه حسین را به منزله نابودی اهداف فلسطین و مبارزه مسلحانه و آغاز تشکیل کمپ دیوید جدید و سپردن سرنوشت ملت فلسطین به دست رژیم اردن دانستند .

این سازمانها همچنین خواستار تشکیل یک جبهه ملی گسترده جهت مقابله با توافق [[عرفات ، یاسر|عرفات]] - - حسین شدند . در مارس سال 1985 شش گروه فلسطینی مخالف [[عرفات ، یاسر|عرفات]] در ساف جبهه جدیدی را به نام [[جبهه نجات ملی فلسطین|جبهه نجات ملی فلسطین]] در دمشق تشکیل دادند که هدف از آن را اصلاح خط رهبری ساف اعلام کردند ( نک : [[جبهه نجات ملی فلسطین|جبهه نجات ملی فلسطین]] ) . این شش گروه عبارتند از :
#جبهه خلق برای آزادی فلسطین به رهبری جرج [[حبش ، جرج|حبش]]
#جبهه آزادی بخش فلسطین به رهبری طلعت یعقوب
#گروه شورشیان فتح مخالف [[عرفات ، یاسر|عرفات]] ( ابوموسی )
#جبهه مبارزات مردم فلسطین به رهبری سمیر غوشه
#سازمان الصاعقه به رهبری عصام القاضی
#جبهه خلق برای آزادی فلسطین - فرماندهی کل به رهبری [[جبریل ، احمد|احمد جبریل]] . به دنبال برگزاری هفدمین اجلاس [[شورای ملی فلسطین|شورای ملی فلسطین]] ، شخصیتهای اردن و فلسطین ، از سوی گروههای مخالف [[عرفات ، یاسر|عرفات]] در معرض ترور قرار گرفتند از جمله فهدالقواسمه که شهردار سابق شهر الخلیل بود .

[[عرفات ، یاسر|عرفات]] در پی ترور فهدالقواسمه سوریه را متهم به قتل وی کرد و گفت رهبران سوریه نخواهند توانست حرکت انقلاب فلسطین را متوقف سازند . سوریه قادر نخواهد بود خط مشی سیاسی ساف را از طریق قتل های سیاسی تغییر دهد . در خلال جنگ اردوگاههای فلسطینی با جنبش امل در بیروت که در سال 1985 آغاز گردید سوریه از شبه نظامیان [[شیعه|شیعه]] امل و ارتش لبنان که به اردوگاههای فلسطینیان در بیروت حمله کردند ، حمایت کرد .

این جنگ موجب بروز بحران و اختلاف نظر در بین سازمانهای تندرو در داخل ساف که مخالف [[عرفات ، یاسر|عرفات]] بودند ، شد ، زیرا این درگیری آنها را وادار کرد تا با متحدان سوریه که حامل آنها نیز می باشد ، بجنگند . سوریه برای بیش از 12 سازمان ناراضی از سیاستهای [[عرفات ، یاسر|عرفات]] - - مبنی بر تلاشبرای رسیدن به صلح اسرائیل - - اسلحه ، پناهگاه و پایگاه سیاسی مهمی فراهم ساخت .

در این درگیری جبهه خلق و جبهه دمکراتیک برای آزادی فلسطین به گروه [[عرفات ، یاسر|عرفات]] پیوستند . نایف [[حواتمه ، نایف|حواتمه]] برخلاف جرج [[حبش ، جرج|حبش]] از مسئول دانستن مستقیم سوریه در رویدادهای لبنان ، اجتناب ورزید اما جرج [[حبش ، جرج|حبش]] سوریه را مسئول این درگیری ها دانست و گفت مانند بسیاری از فلسطینیان نمی توانم باور کنم که جنبش امل بدون گرفتن تأیید از سوریه جرأت انجام چنین اقدامی را داشته است .

جرج [[حبش ، جرج|حبش]] طی مصاحبه ای با روزنامه الاتحاد چاپ امارات متحده عربی اظهار داشت که امیدوار است مداخله سوریه در جنگ اردوگاهها به قطع روابط بین دمشق و [[جبهه نجات ملی فلسطین|جبهه نجات ملی فلسطین]] نیانجامد .

در پی متحد شدن شش گروه فلسطین مخالف [[عرفات ، یاسر|عرفات]] با ساف در خلال درگیری اردوگاههای فلسطین احمد عبدالرحمن سخنگوی ساف طی مصاحبه ای با روزنامه کویتی الانباء مورخ 23/2/1365 در مورد روابط ساف گفت : سوریه آغازگر این اختلاف و یا درگیری با ساف بوده و سعی در ایجاد انشعاب در داخل ساف داشته است که در این اقدامات خود با شکست روبه رو شد . وی افزود هرگاه سوریه آمادگی خود مبنی بر عدم امور داخلی فلسطین و احترام به استقلال تصمیم گیری فلسطین را اعلام کند ساف آماده است مهمترین روابط را با سوریه برقرار کند .

از سوی دیگر مسأله جنگ تحمیلی عراق علیه ایران موجب تیره تر شدن روابط ساف با سوریه گردید . زیرا سوریه در این جنگ از جمهوری اسلامی ایران و ساف از رژیم حاکم بر عراق حمایت می کرد . احمد عبدالرحمن در این باره اظهار داشت که ما یک علامت سئوال بزرگی بر مسأله ادامه حمایت سوریه از ایران علیه عراق می گذاریم . ما از سوریه می خواهیم که یک موضع عربی قوی در کنار عراق نه بر ضد آن اتخاذ کند .

وی افزود به گمان من انقلاب فلسطین همچنان به پایبندی خود جهت حمایت از ملت عربی در عراق ادامه می دهد و بر سوریه است که موضع گیری مشابهی را اتخاذ کند و بر اوست که از یک کشور عرب که در معرض حمله قرار گرفته است حمایت نماید . در پی پیشنهاد الجزایر جهت برگزاری اجلاس مصالحه بین فلسطینیان و متحد ساختن مجدد گروههای فلسطینی ، [[ابوجهاد|ابوجهاد]] طی مصاحبه ای با روزنامه الابناء مورخ 9/4/1365 ضمن پیشنهاد الجزایر ، سوریه را متهم کرد که مانع برگزاری این اجلاس می شود و بر سر راه برگزاری آن مشکلاتی را قرار می دهد .

پس از هیجدهمین اجلاس [[شورای ملی فلسطین|شورای ملی فلسطین]] که در 30 آوریل 1987 در الجزایر برگزار گردید ، گروههای رادیکال فلسطین از جمله جبهه خلق و دمکراتیک برای آزادی فلسطین اقداماتی را جهت بهبود روابط بین ساف و سوریه به عمل آوردند .

جرج [[حبش ، جرج|حبش]] از سوریه دیدن کرد و مذاکراتی با حافظ اسد داشت و نایف [[حواتمه ، نایف|حواتمه]] در 15/2/1366 پیامی را برای رهبران شوروی جهت میانجی گری در بهبود روابط ساف - - سوریه ارسال داشت . [[حواتمه ، نایف|حواتمه]] در تاریخ 6/3/1366 برای اولین بار پس از اتحاد گروههای فلسطینی وارد مسکو شد و با رهبران شوروی در مورد مسأله خاورمیانه در پرتو اجلاس [[شورای ملی فلسطین|شورای ملی فلسطین]] و اتحاد ملی ساف مذاکره کرد .

در تاریخ 25/7/1366 و به نقل از یک منبع آگاه فلسطینی در بیروت یک هیأت عالی رتبه ساف متشکل از چهار عضو [[شورای ملی فلسطین|شورای ملی فلسطین]] ( پارلمان در [[تبعید|تبعید]] ) در 11 اکتبر 1987 ( 19 مهر 1366 ) برای اولین بار از هنگام تیرگی روابط میان سوریه و ساف در 1983 به دمشق رفته و با عبدالحلیم خدام معاون رئیس جمهور سوریه ملاقات کردند و پیامی را از سوی فرماندهی ساف در مورد پیشنهادات مربوط به عادی سازی روابط با سوریه تسلیم وی کردند .

خدام پاسخ خود را تسلیم کرده و به دنبال آن دومین پیام فرماندهی ساف روز سه شنبه 28/7/1366 توسط باسل عقل یکی از اعضای این هیأت به دمشق برده شد .

اعضای این هیأت عبارت بودند از حصیب صباغ ، ولید الخالدی ، باسل عقل و سعید خوری . ابوایاذ مرد شماره دو فتح طی گفت وگویی با خبرگزاری فرانسه در تاریخ 25/7/1366 در تونس ضمن تأیید تماس بین ساف و سوریه تصریح نمود که این تماسها از طریق شخصیتهایی که خود رابطه مستقیم با ساف ندارند انجام گرفته است . ابوایاذ افزود تماسهای حاصله با سوریه امکان تبادل نظر درخصوص آینده روابط میان دو طرف را فراهم ساخت .

وی ادامه داد امیدواریم طوری عمل کنیم که روابط ما با سوریه بر پایه های مطمئن مبتنی گردد تا در آینده از هرگونه قطع رابطه ای جلوگیری به عمل آید . ابوایاذ در پایان ، برخی از طرفهای فلسطین در سوریه را بدون ذکر نام متهم کرد که درصدد هستند تا با ارائه اخبار و اطلاعات مبهم ، در این خصوص در تلاشهای مزبور اختلال ایجاد کنند .

در مورخه 12/9/1366 روزنامه الشرق الاوسط چاپ عربستان ، گزارش داد که روابط ساف و سوریه در مسیر بهبودی قرار گرفته است . در این گزارش تصریح شده بود که انتظار محدود دفتر ساف در منطقه المزرعه در غرب بیروت به زودی گشایش یابد .

ابوایاذ طی مصاحبه ای با روزنامه الاتحاد چاپ ابوظبی که روز شنبه 5/10/66 مصادف با 26 دسامبر 1987 در ابوظبی منتشر شد در مورد روابط ساف - - سوریه پس از اجلاس امان گفت : پیش بینی می شود که به زودی دیداری بین ساف و سوریه انجام گیرد . وی افزود به دنبال اجلاس امان ، نامه هایی بین طرفین رد و بدل شده است .

پس از رد و بدل شدن نامه هایی بین دو طرف ، رهبری سوریه و ساف و دیدار هیأتهای نمایندگی ساف از سوریه و دیدار با مقامات مسئول این کشور ، از شدت تشنج روابط بین سوریه و ساف کاسته شد اما به طور کامل این روابط بهبود نیافت و در همان سطح باقی ماند ، تا اینکه در سال 1991 با شروع فرایند صلح خاورمیانه و آغاز گفت وگوهای ساف - - اسرائیل ، این روابط مجددا رو به سردی گرایید و اقدامات رهبری ساف در دیدار از آمریکا و فلسطین اشغالی و گفت وگو با وزیر خارجه و نخست وزیر رژیم صهیونیستی و سپس امضای موافقتنامه غزه - - [[اریحا ( شهر - )|اریحا]] که به تشکیل حکومت خودگردان فلسطین توسط یاسرعرفات در غزه و [[اریحا ( شهر - )|اریحا]] منجر شد از سوی سوریه محکوم گردید و آن را اقدامی در جهت زیر پا گذاشتن منشور ملی ساف و نادیده گرفتن مبارزات ملت فلسطین از سوی ساف تلقی کرد .

در این راستا ده گروه فلسطینی مخالف سیاست سازشکارانه یاسرعرفات که متشکل از گروههای عضو [[جبهه نجات ملی فلسطین|جبهه نجات ملی فلسطین]] ، تعدادی از گروههای اسلامی ( حماس ، جهاد اسلامی ) و مستقل فلسطینی بودند در دمشق پایتخت سوریه جمع شدند و اقدام به ائتلاف جدیدی علیه روند سازش ساف - - اسرائیل کردند که ائتلاف گروههای دهگانه فلسطین نام گرفت ( نک : ائتلاف دهگانه گروههای فلسطین ) .