نمایش مبدأ برای حالت فوق العاده ( قانون - 1949 )


        

[[کنست ( پارلمان ) |کنست]] اسرائیل در تاریخ 27/7/1949 تمدید قوانین فوق العاده ( مناطق امن ) را بعد از اصلاحاتی به تصویب رسانید .

قانون ( اسرائیل ) حالات فوق العاده ای برای یک منطقه تحت الحمایه اعلام نمود و به وزیر دفاع [[حق|حق]] داد تا با صدور دستوراتی اعلام نماید که منطقه تحت الحمایه و یا بخشی از آن ، منطقه امنیتی است . از نظر قانون ، فردی مقیم دائمی در یک منطقه امنیتی محسوب می شود که به طور دائم در آن شهر اقامت داشته و اقامت او از روزی شروع می شود که منطقه به عنوان یک منطقه امنیتی اعلام شود .

وزیر دفاع [[حق|حق]] دارد که برای کنترل هر منطقه امنیتی افسریاز [[ارتش اسرائیل|ارتش اسرائیل]] با درجه سرهنگی و یا بالاتر را تعیین نماید تا مسئول امنیت آن منطقه باشد و با یک هیأت مشورتی متشکل از سه عضو و یا بیشتر از بین نمایندگان مقامات محلی یا ساکنان دائمی و یا ساکنان مناطق مجاور همکاری و تبادل نظر بنماید .

به شخصی که مقیم دائمی نباشد و همچنین به سرباز و یا افسر پلیس ، جز با موافقت مسئول صاحب صلاحیت در منطقه اجازه ورود به منطقه امن و استقرار در آن داده نمی شود . و چنانچه شخصی برخلاف قانون در منطقه امنیتی مشاهده شود ، هر سرباز یا افسر پلیس مأمور از جانب فرد صاحب صلاحیت [[حق|حق]] دارد او را به مدت محدود ، با اموال منقول و غیرمنقولش از این منطقه اخراج نماید و حتی می تواند در صورت لزوم به زور متوسل شود . این شخص به مدت بیش از یک سال به زندان و پرداخت جریمه و یا هر دو مجازات محکوم می شود و گاهی ممکن است مجازاتهایی طبق قانون در مورد او تعیین گردد .

قانون به مسئول صاحب صلاحیت در منطقه امنیتی [[حق|حق]] داده است که طی صدور " دستور ترک " از هر فرد مقیم دائمی در آنجا بخواهد منطقه را در مدت 14 روز از تاریخ صدور دستور ترک نماید . چنانچه مدت مذکور به پایان برسد اقامت دائمی این شخص مورد قبول واقع نخواهد شد . ولی [[حق|حق]] دارد درخواست تجدیدنظر به کمیسیون تجدیدنظر به ریاست یک قاضی که بنا به دستور وزیر دفاع و توصیه وزیر دادگستری برای این منظور تعیین شده تسلیم نماید . وی درخواست تجدیدنظر را به طور کتبی به مقام صاحب صلاحیت که دستور ترک منطقه در مدت معین را صادر کرده است ، عرضه می دارد و مسلما تصمیم کمیسیون تجدیدنظر در این مورد قطعی است .

اگر چنانچه مقام ذیصلاح نظر بدهد که شخص موردنظر مقیم دائمی منطقه امنیتی نیست و در حالی که این شخص ادعا بکند مقیم دائمی آن منطقه می باشد ، [[حق|حق]] دارد درخواست تجدیدنظر کتبی را به مقام ذی صلاح عرضه بدارد و او نیز این درخواست را بلافاصله به کمیسیون تحویل دهد و کمیسیون نیز تصمیم خود را در مدت 14 روز از تاریخ دریافت تقاضای مذکور اعلام نماید و مسلما رای کمیسیون تجدیدنظر در این مورد قطعی و نهایی است . هنگامی که کمیسیون مزبور مقرر می دارد که به این شکل مقیم دائم است ضروری است که دستور ترک منطقه را در همان روز که تقاضا به دستش می رسد ، صادر نماید . اینجاست که کمیسیون با تصمیم ترک منطقه موافقت می کند اقامتش را به شرایط خاصی محدود و یا به طور کلی آن را لغو می کند و تصمیمش در این مورد قطعی است .

ولی با وجود ارایه درخواست تجدیدنظر ، مقام ذی صلاح با متقاضی به عنوان یک شخص غیرمقیم دائمی رفتار می نماید . تصمیم کمیسیون به وسیله اکثریت اتخاذ می شود و طبعا کمیسیونهای تحقیق نیز صلاحیتهایی دارند .

چنانچه براساس اجرای دستور ترک منطقه ، فرد مقیم دائمی منطقه امنیتی را ترک و یا از آنجا اخراج گردد ، تا زمانی که برای بازگشت مجدد به آنجا ممنوعیت وجود داشته باشد ، حکومت پناهگاهی برای وی در خارج از منطقه مشخص می نماید .

این قانون نمونه بارزی از طرحهای مقامات اشغالگر صهیونیستی برای تخلیه فلسطین از ساکنان اصلی و مقیم ساختن یهودیان صهیونیست به جای آنها می باشد .

==مآخذ : ==
#ردوی ، جون : ''''' مرکبات استلاب الارض فی تهوید فلسطین ''''' ( مترجم ) ، بیروت 1972 .
#یاسین ، سید و هلال ، علی الدین : ''''' الاستعمار الاستیطانی فی فلسطین ، ''''' قاهره 1975 .