نمایش مبدأ برای توافقنامه انگلیسی - آمریکایی ( 1924 )


        

علی رغم پذیرش [[اعلامیه بالفور|اعلامیه بالفور]] توسط ایالات متحده ، ویلسون رئیس جمهور آمریکا ، در مورد تسلط کامل کشورهای استعمارگر بر سوریه و فلسطین حتی از طریق قیمومیت ، تردیدهایی داشت . دولت وی نسبت به واگذاری [[حق|حق]] قیمومیت به ایالات متحده به تنهایی یا با مشارکت انگلستان نیز احساس تمایل نمی کرد . پس از آنکه گزارش کمیسیون کینگ - گرین به فراموشی سپرده شد ، و فرانسه و انگلستان از پذیرش [[حق|حق]] تعیین سرنوشت اعلام شده از طرف ویلسون سرباز زدند ، توجه ایالات متحده منحصرا به نگهداری منافع خود در این منطقه معطوف گشت . از این رو در سال 1922 مذاکراتی را با دولت انگلیس در مورد فلسطین آغاز کرد و در نهایت دو کشور به توافقی رسیدند که به نام توافق انگلستان و آمریکا ( 1924 ) شناخته شد .

در این توافق قید شده است که ایالات متحده ، در مقابل تضمین منافع بازرگانیش در فلسطین و به ویژه امیتاز استخراج [[نفت|نفت]] در صحرای [[نقب|نقب]] که به شرکت آمریکایی استاندارد اویل واگذار شده بود ، حاضر است به قیمومیت بریتانیا بر فلسطین اعتراف کند . شرکت یاد شده فعالیتهای خود را در سال 1911 آغاز کرده بود اما در پی شروع جنگ جهانی اول ، این فعالیتها متوقف شد .

جالب توجه است که ایالات متحده ابتدا با گنجانیدن [[اعلامیه بالفور|اعلامیه بالفور]] در مقدمه سند توافق که انگلستان بر آن اصرار داشت مخالفت کرد ، ولی بالاخره با ذکر متن منشور قیمومیت که شامل اعلامیه بود ، موافقت نمود .

==مآخذ : ==
#'''''Diplomatic correspondence on mandate for palestine''''', washington 1927.
#Jhohn, R. and Hadawi, s : ''''' palestine diary''''', beirut 1970.
#'''''Treaty''''' , no, 24, CMD 2559, 1925.