نمایش مبدأ برای ابراهیم بن محمد بن جماعة ( 805 - 872ھ/1402 - 1467م )


        

قاضی القضاة برهان الدین ، ابواسحق ، ابن جماعة کنانی ، شافعی ، مقدسی در [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] متولد شد ، در آنجا پرورش یافت و از محضر دانشمندان آن دیار بهره مند شد و نزد مشایخ زمانش تلمذ کرد . سخاوی در مورد وی گفته است او حافظ [[قرآن ، احادیث و روایات اسلامی ( فلسطین در - ) |قرآن]] بود مسلم را از جد مادری اش فرا گرفت . به گفته ی سخاوی وی بر اجازه ی نقل روایت دست یازید . برهان الدین به سخنوری و تدریس و قضاوت همت گماشت و بر [[مسجدالاقصی|مسجدالاقصی]] به نیابت از پدرش خطیب مسجد گشت . گفته شده است که وی با کلام فصیح و بلیغ خاص خود و با صدای محکم و بلند سخنرانی می کرد به طوری که او را سخنور سخنوران لقب دادند .

او تدریس در مدرسه ی دواداریة در [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] را برعهده گرفت و به جای پدرش به قضاوت پرداخت . سپس بعد از وفات قاضی علاءالدین بن سائح از زمان حکومت پادشاه الأشرف اینال در شانزدهم ماه شعبان 858ھ . ق/1452م وی او را به کار قضاوت مستقل گماشت . قضاوتش همراه با شهامت و تقوا و احترام فراوان بود . برهان الدین منزلت و مقام شامخی کسب نمود و کلام و حکمش نفوذ زیادی داشت و همچنان به قضاوت و امور دیگر در [[بیت المقدس ( شهر - ) |بیت المقدس]] پرداخت تا اینکه وفات یافت و در [[خاک|خاک]] ماملا دفن گردید .

==مآخذ :==
#عسقلانی ، ابن حجر : '''''انباء الغمر بابناء العمر ، ''''' دمشق 1399ھ .
#سخاوی : '''''الضوء الامع لاهل القرن التاسع''''' ، قاهره 1355ھ .
#حنبلی ، مجیرالدین : '''''الأنس الجلیل بتاریخ القدس و الخلیل ، ''''' نجف 1968م .