خالدی ، خلیل ( 1863 - 1941 )

جهانگرد و ادیب و فقیه فلسطینی است . در شهر بیت المقدس متولد شد و تحصیلات ابتدایی خود را در آنجا گذراند و به قاهره رفت و به جامع الازهر پیوست و از تعدادی از علماء از جمله شیخ جامع الازهر عبدالرحمن شربینی و شیخ جمال الدین الغانی علم فراگرفت ، سپس به آستانه ( دربار عثمانی ) رفت و از مدرسه قاضیان فارغ التحصیل شد و در آنجا به انجام بعضیوظایف پرداخت . پس بین سالهای 1901 و 1903 مقام قضاوت حلب را به عهده گرفت ، اما از این منصب کناره گرفت و به مغرب دور و اندولس رفت و به ترکیه و بلاد شام برگشت . در این مدت از کتابخانه ها دیدن کرد در پایتختها و شهرها در گنجینه های کتاب اعم از کتابهای خطی و آثار محفوظه دسترسی پیدا کرد تا اینکه در زمینه فرهنگی شخصی مورد اطمینان شد .

بعد از این مسافرتهای طولانی به بیت المقدس برگشت و در آن اقامت گزید و منصب ریاست محکمه استئناف شرعی را برعهده گرفت . و به مرتب کردن کتابخانه خالدیه در باب السلسله نظارت کرد که در عهد خودش مشهور شد ، و مردم به این کتابخانه روی می آوردند تا در آن مطالعه نمایند ، و هچنین عضو مراسل در مجمع زبان عربی دمشق نیز گردید .

در سال 1941 به قاهره مسافرت کرد و فقط چند ماهی در آنجا باقی ماند تا اینکه در حالی که مقدار زیادی تألیفات از خود به جای گذاشت . در آنجا وفات یافت مشهورترین آنها عبارت است از :

1. برگزیده های خالدیه در مورد ادبیات ( حدود 30 جزوه ) .
2. حدود اصول فقه .
3. مسافرتی به سرزمینهای مغرب و اندلس .

مآخذ :

1. عودات یعقوب : من أعلام الفکر و الادب فی فلسطین ، عمان 1976 .
2. زرکلی ، خیرالدین : الأعلام ، بیروت 1980 .